Natuurlijk heb ik mijn schorsing gebruikt om me te bezinnen. Ik heb goed tot me laten doordringen dat woorden niet zomaar een willekeurige volgorde van letters zijn. Rutte won de verkiezingen vooral dankzij de gratis publiciteit tijdens de talrijke persconferenties, haastte zich vervolgens om snel een nieuw kabinet onder zijn leiding in elkaar te knutselen – desnoods met het van Forum voor Democratie afgesplitste Ja21 – totdat de woorden op het papiertje van Ollongren hem in de nacht van Kaag bijna fataal werden.
Zoals actrice Ingrid Bergman al zei: ‘Geluk is een goede gezondheid en een slecht geheugen.’ Of naar Godfried Bomans: ‘Veel mensen danken hun goede geweten aan hun slechte geheugen.’
Zaterdag voor Pasen verscheen Rutte in een door hem zelf geregisseerd toneelstukje achteloos voor de camera als was het een spontane ontmoeting. Alleen om en passant mee te delen dat hij dóór wilde en dat hij ‘strijdbaar’ was. Over zijn kleding was nagedacht: lekker gewoon, een sportieve outfit en dito fiets, en een krap mutsje met daarop het woord Mammut. Dat was wat minder goed doordacht. Het woord ‘mammut’ doet denken aan een tanker die strikt zijn eigen koers vaart en nauwelijks tot een andere koers te bewegen valt.
Enfin: er werd een blik prominente VVD’ers opengetrokken om hun lof te zingen over wat Rutte allemaal aan positiefs vermocht in de afgelopen jaren, terwijl elke zondaar weet dat hij afgerekend wordt op wat er niet goed ging. Zei Rutte tijdens het debat nog dat hij echt niet had gelogen, op dinsdag verrees hij na het Paasreces met de woorden: ‘Ik heb naar eer en geweten gelogen.’ Heeft hij toch zomaar een nieuwe morele standaard voor het begrip waarheid uit de losse mouw geschud.
Op het spreekgestoelte in de Tweede Kamer pleitte Rutte enthousiast voor het organiseren van ‘macht’ en ‘tegenmacht’, losjes ontleend aan uitspraken van de door hem zo bewonderde Pieter Omtzigt. Het spektakel leek een beetje op een sneue mammoet tanker die in het Suez kanaal gecrasht is en driehonderd andere tankers de doorgang belet.
Intussen zit ik mijn maag met het woord ‘rek’. Bij iedereen is de rek er wel zo’n beetje uit met die coronacrisis. In die toestand zie ik mensen rare dingen doen.
Zo hoorde ik van iemand die een fel tegenstander is van het milieu verslindende Formule 1 circus, dat hij voornemens was om louter uit verveling te gaan kijken naar een voorbeschouwing van de eerste Formule 1 race van het seizoen in een uiterste poging om enige reuring mee te maken op weer een zondag waar de rek uit is.
Ik zal er maar niet omheen draaien. Ik ben een groot voorstander van transparantie. Ik was het zelf.
Willeke Stadtman
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
