Eerlijk gezegd word ik een beetje moe van al die persconferenties. Vooral omdat vooraf alles al uitgelekt is (via het Hoofd Uitlek, een geheime post op het ministerie van Algemene Zaken). De vraag is alleen hoe Rutte en de Jonge het deze keer aan de man brengen.
Ik raakte behoorlijk onder de indruk toen Rutte met mij persoonlijk de afspraak wilde maken dat ik mij strikt aan alle Corona regels moest blijven houden. Ik deed al vreselijk mijn best, dat zag hij ook wel, maar zeker nu het ‘ongelooflijk spannend’ zou gaan worden met die kleine versoepelingen moest ik mijn uiterste best doen om stug vol te houden zodat die versoepelingen niet zouden gaan leiden tot meer besmettingen, waar ik dan eventueel de oorzaak van zou zijn.
Het voelde alsof ik ineens persoonlijk verantwoordelijk werd gehouden voor het geval dat het ‘hele kleine beetje risico’ dat Rutte nu ging nemen uit de hand zou lopen, en dat ik persoonlijk zomaar de opmaat zou kunnen worden voor een derde golf. Overigens ben ik het zicht kwijt: zitten wij nu nog in de tweede golf, of in de aanloop van de derde golf of al royaal ín een derde golf.
De jongeren werden door Rutte meerdere keren genoemd. Dat paste naadloos in de maatschappelijke druk die het kabinet voelt nu de afgelopen weken het debat over de schade van de Lockdown voor onze jongeren alle talkshows en kranten vulde. De schade nam met de dag groteskere vormen aan.
Gisteren sprak ik een jongere, die tot voor kort dacht dat het eigenlijk heel redelijk met hem ging, maar nu eindelijk besefte dat hij het helemaal mis had. Hij zei dat hij er regelmatig op uit trok met een vriend, dat hij bij zijn vriendin op bezoek kon, maar nu inzag dat hij een grote kans liep om voort te leven als deel van een verloren generatie.
Op de dag na de persconferentie bleken de persoonlijke afspraken niet bij iedereen geland te zijn. In het Vondelpark dromden hele horden, voornamelijk jongeren, tezamen om mondkaploos en opeengepakt binnen 1,5 meter alle corona regels aan hun laars te lappen. Van Dissel, onze nationale virus profeet, toch al geen lachebekje, zal vannacht waarschijnlijk slecht geslapen hebben.
Persoonlijk heb ik me na de oproep van Rutte keurig gehouden aan alle regels. Zo zijn echtgenoot T. en ik, samen met onze Roemeense kliko Dribbel, woensdag de stille natuur van het Waterschap Rivierenland ingetrokken. Tegen het einde van de wandeling troffen wij een modderig overstroomd pad. Dan maar via de metershoge rietkraag naar het hoger gelegen grasland.
Na een meter of 5 zakten wij tot aan de knieën in het water, onderwijl de rietpluimen wegduwend, vallend, met een hond die moest doen waar ze een grondige hekel aan heeft, zwemmen! Na een kwartier stonden we uitgeput voor een hek met prikkeldraad. Persoonlijke missie geslaagd: geen mens gezien.
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
