Column Willeke Stadtman: ‘In tijden van Corona (32)’

Het was 8 december 19.00 uur, en daar was weer die inmiddels bekende scène voor twee sober geklede heren en een vrouw in het zwart. Rutte kleunde er maar meteen in met het slechte nieuws, dat overigens geen nieuws was. We wisten allang dat het niet goed ging met het virus. Dat wil zeggen met het virus wel, met de besmettingen niet. Die rijzen de pan uit. Er volgden empathische woorden van onze premier: het virus houdt van de winter, wij zijn allemaal na 9 maanden een beetje corona moe en er heerst misschien een ‘we-zijn-er-bijna-gevoel’ nu het vaccin in aantocht is.

Daarna volgde het restant van het slechte nieuws: met deze cijfers was versoepeling uitgesloten. Met Kerst mogen wij maar drie gasten ontvangen, net als nu.

In België is het nog erger, daar mag maar één gast komen, maar die mag je dan wel weer knuffelen. En als je alleenstaand bent, mogen er twee gasten komen, maar dan mag er niet geknuffeld worden.

Positief was dat er gewerkt wordt aan een nieuwe routekaart alsof die het einde van crisis inluidt.

Heel impliciet werden we aangesproken op ons gedrag. Dat bleef in het vage. Geen heldere teksten, zoals die van country retail manager Paul, van Ikea: ‘Een veilige en verantwoorde werk- en winkelomgeving voor onze medewerkers en klanten, dat is ons doel.’ Vandaar dus die kerstbomen actie van Ikea. Tussen eind november en 15 december kun je een kerstboom kopen voor 1 euro, maar omdat die eigenlijk 20 euro kost moet je ergens in januari de bij de boom verkregen cadeaubon van 19 euro uitgeven in Ikea. Op de radio hoorde ik dat er lange rijen stonden in Utrecht, dat dit af en toe leidde tot een handgemeen en dat er ruzies ontstonden omdat sommige mensen geen mondkapje droegen omdat ze daarvoor zogenaamd een medische ontheffing hadden.

Kijk, daar had Rutte over moeten beginnen. Dat is gedrag. Dan maak je het concreet. Of over Black Friday waarin hele massa’s mensen winkels inrollen om spullen te kopen en elkaar in de weg te lopen. Maar Rutte volhardt met intussen vermoeid aandoende aanmoedigingen: hij houdt maar niet op ons aan spreken op onze eigen verantwoordelijkheid, alsof ergens uit blijkt dat we die aankunnen.

Om zijn betoog kracht bij te zetten hield hij ons voor ‘dat hij misschien nog voor de Kerst bij ons terug moet komen om scherpere maatregelen aan te kondigen.’ Wanneer gaat die man nu eens gewoon leiding geven, sturen, knopen doorhakken.

Voorlopig zit het de Jonge niet mee. Er zit helemaal niets mee. Pfizer levert geen vaccins in de laatste week van december, Pfizer levert geen miljoen doses, maar slechts de helft en ze kunnen de meest kwetsbaren niet vaccineren omdat ze dat logistiek niet voor elkaar krijgen. Daarom beginnen ze nu met het zorgpersoneel zonder een woord te besteden aan voorlichting, terwijl slechts 30 % van de zorgmedewerkers bereid is zich te laten vaccineren.

De Jonge muntte voor dit zigzag beleid de term wendbaar. Dat is zoiets als recht praten wat krom is. Of niet zeggen wat je doe, of niet doen wat je zegt.

Eerlijk gezegd word ik een beetje Rutte- en de Jonge moe.

Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.

2 thoughts on “Column Willeke Stadtman: ‘In tijden van Corona (32)’

  1. Peter Verhoeven

    Willeke, je schrijft al weken dat er niets van klopt wat Rutte en zijn team doen, je kraakt alles af, belicht overal de donkere kant van, je zou zo bij een oppositie partij passen als SP. Heb je zelf ideeën of voorstellen hoe het WEL beter zou kunnen? Hou vol meid en proost met Kerst met een hopelijk halfvol glas.

  2. SC

    Het was al van begin af aan raar, hoor. Met van die besliste uitspraken over een virus dat ze nog niet kenden. Misschien goed dat maar de helft van de bestelling leverbaar is, want er zullende gaandeweg wel meer bijwerkingen en/of de conclusie misschien toch niet meer dan 90% werkzaam blijken.

Wees betrokken. Reageer en geef een reactie op bovenstaand artikel!

Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk