Afgelopen week had ik mijn Zoom debuut. Zoom is digitaal vergaderen met een groep anderen. En dat je elkaar dan hoort, en ziet, en dat je naar elkaar kan zwaaien of niet, net waar je zin in hebt. Qua outfit hoef je alleen te zorgen voor de bovenkant.
Ik had me van tevoren zwaar ingelezen in de hele Zoom materie, ik had er een hard hoofd in, maar bij het klikken op de aangeleverde link zat ik er meteen goed in, ik zag mezelf en ik was ook goed te horen.
Ik was vooral bang geweest dat ik bij de zogenaamde outbreak sessies (digitaal in groepjes uiteen gaan) in mijn eentje achter zou blijven in de mainroom, waar dan verder niemand meer zat en dat ik dan niet zou weten hoe ik uit die mainroom kon wegkomen. Ik begrijp ook niet waarom al die termen in het Engels moeten.
Enfin. Startproblemen.
We zagen Kees wel, maar die stond op zijn kop. Kees wist ook niet hoe dat kwam. En de dagvoorzitter hoorde over allerhande inlogproblemen, maar er zat niemand in haar waiting room. Eva moest haar achternaam toevoegen, maar wist niet hoe. En zij was niet de enige.
Bij het doorploegen van het dagthema – het nieuwe elektronische dossier, dat in het gebruik zwaar haperde – chatte een van de deelnemers ‘ik wil naar me moeder’. Verder viel het me heel erg mee.
Ik weet niet of het u ook opgevallen is, maar Rutte en de Jonge lijken steeds meer een kloon van elkaar: donker strak gesneden pak, zwarte stropdas met stevige, maar bescheiden knoop, en een hagelwit hemd met uitstaande boorden, de zogenaamde white spread, dé dracht voor chique aangelegenheden. Je ziet die dracht ook veel bij uitvaartleiders.
En rouw is wat ze te brengen hebben. Rouw over alles wat we niet meer mogen en kunnen en dat het voor ons allemaal heel erg is en dat we vol moeten houden en dat er licht gloort aan het eind van de tunnel, maar zeker niet voor half januari en alleen maar als wij -potverdorie- allemaal nog een stapje bijzetten en niet verzaken, want er is nog ruimte voor verbetering. Dat is een standje van de premier aan het volk, maar dan chique gebracht. En volgens Hugo de Jonge moeten we onszelf natuurlijk onder de kerstboom niet een derde golf cadeau doen. Dat is ook een waarschuwing, maar dan chique gebracht. En volgens Rutte moesten we gewoon vooral thuis blijven.
Ik schat het thuisblijf gehalte in de samenleving laag in. Ik spreek uit ervaring. Woensdag 18 november, een gewone doordeweeksedag. Drukker kon het niet zijn in Amelisweerd. Hele horden. Jong en oud, kwetsbaren, de verloren verklaarde generatie, ze waren er allemaal. Waar moet dat heen? Op de gevel van het theehuis van Rhijnauwen, waar stille sneue stoelen zichtbaar opgestapeld waren, stond #houvol.
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
