We hadden er allemaal reikhalzend naar uitgekeken. En om het niet te groot te maken had Rutte besloten om de ‘persconferentie’ van 27 oktober af te schalen naar een kort oploopje. Alleen omdat er geen nieuwe maatregelen aangekondigd zouden worden.
Ik vind dat verwarrend. Iedereen en alles was er: Irma stond op haar platform nieuwe studenten voor de opleiding gebarentolk te werven, Mark en Hugo waren er in hun strakke sombere ogende pakken mét stropdas achter de katheder. De pers was er ook en die mocht per medium slechts één vraag stellen en ze mochten zeker niet doorvragen. Rutte wees ze aan, hij oogde als een bovenmeester zonder stok: streng maar rechtvaardig. Enfin, een kort oploopje dus.
Tijdens het oploopje werden we bijgeschaald over de knagende onzekerheid omtrent de interactie tussen het virus en ons gedrag en die was niet mals. Wie het weet mag het zeggen.
Zoiets.
Het lijkt de goede kant op te gaan, maar alle scenario’s liggen op tafel. Als wij ons niet aan de regels houden, dan zwaait er wat. Dan wordt alles afgeschaald tot een volledige lockdown.
Gelukkig zijn alle burgemeesters – na een vruchtbaar overleg met Grapperhaus – inmiddels super gemotiveerd om het uitdelen van boetes bij illegale feestjes flink op te schalen. Wij zagen de afgelopen week al een fraai voorbeeld in Hilversum, waar maar liefst twee feestgangers aangehouden werden. De rest mocht met hun niet gebruikte lachgasampullen gewoon terugschalen naar huis.
Wat ik qua oploopje niet eerlijk vond: en passant werden de huidige maatregelen – zoals horeca dicht – gewoon doorgeschaald naar diep in december, misschien zelfs tot in januari. We wisten al dat Sinterklaas dit jaar enkel virtueel tot ons komt, maar na gisteren moeten we er rekening mee houden dat heel december qua kring wordt afgeschaald naar ‘klein’.
Wat wel heel groot is, is de belangstelling voor de griepprik. De overheid heeft de inkoop opgeschaald tot plus 10%, maar dat blijkt niet genoeg.
Vandaag stond ik een lange rij. Het was, zeg maar, een groot oploopje. Op 1,5 meter en met een mond-neusmasker, in de striemende regen. Met achter mij een hoestende zestiger die zei dat het van het roken kwam en vervolgens een volgend shaggie draaide.
Na ruim twintig minuten bereikten we via een partytent (met raampjes) het episch centrum. Bij de deur stond een verkeersleider, bij nader inzien nota bene onze bloedeigen overbuurvrouw. Ze wenkte. Ik mocht. Na een half uur. Ik was een van de duizend belangstellenden.
Los van alles wil ik graag nog één tip meegeven. Ga nooit met hoge hakken en een mondkapje, dat slinks voor je ogen het zicht belemmert, een stenen trap af met twee tassen in de hand. Voor ik het wist, lag ik beneden. Met butsen, schrammen, en blauwe plekken. En toen moest het korte oploopje van Rutte nog beginnen.
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
