Ik heb me eraan gehouden: op Pinkstermaandag repte ik me naar Cityplaza, ik was er om kwart voor twaalf. Her en der zaten plukjes mensen met een koffie-to-go in de zon, geen hordes die om 12 uur een plek gingen bevechten.
Ik deed een rondje langs de terrassen. Bij het afgegrendelde terras van Barista stond een heuse incheck katheder. Erachter een medewerkster met zwarte latex handschoenen. Bij Bagels & Beans moest je nog steeds afhalen, daarna kon je met je vangst op het terras gaan zitten, dat voor de gelegenheid met rood-witte kettingen was afgezet.
Bakker Bart hanteerde een tijdslot. Je mocht er hooguit een half uur op het terras zitten. Een struise blondine bij Oregano zei dat ze niets bijzonders hadden geregeld, – ze vond het allemaal flauwekul-. Je kon gewoon gaan zitten en dan werd je bediend, ‘want ik heb een contactberoep.’
Tegen twaalven vormde zich een rij bij Barista. Klokslag twaalf ontving de medewerkster de eerste klant. Een man, die eigenlijk met zijn drieën was. De medewerkster noteerde zijn naam, de man controleerde of ze die goed schreef, de hoofden raakten elkaar nog net niet. Mobiele nummer, coronaklachten? Hij mocht naar binnen.
In de rij stond een gezin met twee jongens. Die hadden een culinaire feestdag! Eerst lunchen bij Barista en ’s middags in de eerste shift een pannenkoek bij de Middenhof. De jongste at volgens zijn vader moeiteloos drie pannenkoeken weg.
Een vrouwelijke buschauffeur ging ‘effe een bakkie doen’, ’s middags had ze voor het eerst sinds weken een late dienst. Verderop in de rij stond een meisje in een vrolijk geel zomerjurkje -pas-op-de-plaats- te springen. Ze straalde, ze had er zo’n zin in. Het viel me eerlijk gezegd nogal tegen, ik had meer spektakel verwacht.
’s Middags fietste ik naar wat aangekondigd was als het ‘Grootste terras van Nederland’, 500 plaatsen bij Green Village. Bij het NBC een groot scherm: nog 300 meter rechtdoor naar het ‘Grootste pop-up terras van Midden-Nederland’. Qua pretenties toch iets afgeschaald.
Er was een speciale fietsenstalling ingericht, er stond een incheckbalie, een warm welkom. De richtlijnen van het RIVM namen ook deel aan het terrasfeest, overal aanwijzingen, prima geregeld. Je mocht ook gewoon naar het toilet. Staan liever niet en ook geen heen-en-weer geloop tussen de tafels.
Op het terras naast de orangerie zat de vriendenclub aan de witte wijn met borrelhappen. Allemaal blij dat het weer kon, al was het ook wel fijn geweest: even geen sociale verplichtingen. Overal rondom Green Village stonden witte terrasstoelen, ver uit elkaar, omringd door de prachtige tuin en de gladgeschoren gazons. Een plaatje, en verantwoord ook. Ik heb me er niet aan gehouden: ik ben toch gaan zitten.
Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.
Ik ben vanmiddag langs het terras van ons favoriet Restaurant Oregano gelopen. De tafels waren keurig op afstand van elkaar en ook nog een plastic schotje tussen de tafels. Ze voldoen dus helemaal aan de eisen. Binnenkort weer is heerlijk eten bij ze :-).