Het is inmiddels al een paar jaar geleden dat ik gestopt ben met mijn column voor pen.nl, maar nu Corona ons hele bestaan aan het omwoelen is, – en ik trouwens ook een tamelijk lege agenda heb -, heb ik de pen maar weer eens opgepakt.
Arts Willeke Stadtman
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik de eerste persconferentie over het Coronavirus op 1 maart nog met een korreltje zout nam. Ik moest zelfs een beetje grinniken om minister Bruno Bruins, die erbij zat alsof hij zojuist iets gegeten had dat helemaal verkeerd was gevallen. Terwijl hij tegelijk natuurlijk een mooi moment had om zichzelf als minister eens goed op het schild te hijsen.
Het stoorde me dat niemand repte over het feit dat het influenza virus jaarlijks een paar duizend doden veroorzaakt. En als de influenza epidemie lang aanhoudt nog een paar duizend meer.
Maar dat was voordat duidelijk werd dat niet het aantal doden de maat der dingen is, maar de capaciteit aan bedden op de intensive care als de epidemie te snel een piek bereikt. En dat kan met het Coronavirus, want de besmettelijkheid is groot, niemand is nog immuun voor het virus. Net als bij influenza vallen de meeste slachtoffers onder kwetsbare ouderen en mensen met een verminderde weerstand. Zo begon het. Op 1 maart was Corona in Nederland.
Dat we er niet makkelijk vanaf zouden komen, werd duidelijk op 9 maart jl. Premier Rutte waarschuwde voor de stijging van het aantal besmettingen. Het epicentrum lag in Noord-Brabant, daar moesten de mensen elkaar zoveel mogelijk vermijden, andere (landelijke) maatregelen waren nog niet noodzakelijk. Zij het dat we vanaf die dag geen handen meer mochten schudden en zo nodig in onze elleboog moesten hoesten en niezen.
De ellebogen konden daarnaast ingezet worden voor een alternatieve begroeting. Op 12 maart volgde de verordening dat evenementen met meer dan honderd mensen per direct verboden waren.
De afzeggingen van evenementen nam pas een hoge vlucht na zondag 15 maart. Op een persconferentie met opnieuw een hoofdrol voor Jaap van Dissel van de GGD, werd aangekondigd dat alle horecagelegenheden hun activiteiten ongeveer per direct moesten staken. De eerste eters konden nog voor het voorgerecht vertrekken. De scholen gingen dicht, dat was niet nodig volgens het RIVM, maar ergens in de politieke lucht hing die noodzaak wel.
Tijdens zijn toespraak op maandag 16 maart zei Rutte dat we goed op elkaar moesten letten. Dat had Bruno Bruins ook al gezegd. We gingen het rooien met elkaar. Ingezet werd op het scenario ‘maximaal controleren’. Het was nu eenmaal nodig dat voldoende mensen de ziekte kregen om een verdedigingsscherm tegen die ziekte op te trekken. Het woord groepsimmuniteit kreeg in de dagen daarna nog een lelijk staartje.
Intussen wordt angstvallig gewacht op de piek van de epidemie. Alle hens aan dek. De IC-capaciteit wordt opgeschaald. En hoe is het met ons? In Nieuwegein. Even los van de lege schappen? We zijn 18 dagen verder en de wereld ziet er heel anders uit. Ik lees net op internet dat minister Bruins is afgetreden. Ook een slachtoffer van de crisis.
