Nieuwegein is fantastisch. Al was het maar omdat Ikea op steenworp afstand ligt. Drie keer vallen en je bent er. Blijft de vraag hoe ik het voor elkaar heb gekregen om op zondagmiddag rond de klok van twaalf met twee volle karren – een platte variant alsmede het type supermarktwagen – te eindigen bij een kassa. Voor wie dat ook wil heb ik de volgende tips.
Zorg dat je dochter naar het buitenland emigreert vanwege een huwelijk met bijvoorbeeld een Braziliaan, die na ommekomst in Nederland voort moet als iemand met een migratieachtergrond.
Zorg dat je dochter in het buitenland twee kinderen krijgt, bij voorkeur van verschillend geslacht. Een hond had ze al. Die stakker bivakkeerde al twee keer – heen en terug – urenlang in een bench met een ernstige beperking van vocht- en voedselinname. Ze is zeer ingenomen met de zetelwinst van Marianne Thiemen.
Zorg dat de terugkeer naar Nederland geschiedt met minimale bagage: vier mensen, zeven koffers en een hond die wat later komt omdat zijn vaccinatiepapieren niet op Braziliaanse, dan wel Nederlandse orde zijn. Weleens een hele inboedel bij elkaar moeten shoppen? Ga naar Ikea.
Die hebben van alles: een Kritter bedframe, een Krokig wandopberger met haken, een Sandhaug nachtkastje, de Knopparp 2-zitsbank ‘voor wie aan tafel eten niet hoeft. Want soms is het lekkerder om je bord op schoot te nemen en op de bank te blijven zitten.’ Romantisch, nonchalant ook. Vooral als je geen tafel hebt.
Zorg verder dat je je tegen beter weten in ontpopt als ‘redder’. Doe net alsof je vergeten bent dat je zelf ook met niks bent begonnen, dat je al blij was met een gratis waxinelichtje en een sinaasappelkistje met een verschoten plaid van je oma erop. Alsof ze niet voor zichzelf kunnen zorgen.
Ikea.
Zo scoorde ik een Strapts pedaalemmer, een Filur opbergbak met deksel, Rodtoppa dekbedden, Arenpris hoofdkussens, een Lugnivik slaapbank met chaise longue, zestien wijnglazen, een plantensproeier en een Samstid staande leeslamp. En verder kussenovertrekken, een aansteker, drie planten, vloerkleed Alhede, een Bondis wandklok, Skurar kaarsenhouders, een Fullfolja schaar, drie pakken originele Zweedse crackers en natuurlijk de Nieuwe Kragsta bijzettafel.
Een bank met eindeloos veel losse zitelementen hebben ze zelf gekocht. Net als een kledingkast die niet paste, een hoogslaper die terug moest, en andere typische Ikea-ervaringen.
Daar stond ik met twee karren. Bij de kassa. Ik kon 40 euro korting krijgen als ik me eerst aanmeldde bij een ondefinieerbare paal. Ik begreep dat de paal erg blij was dat ik nu ook lid was van de Ikea Family.
De Humlare rugzak, de waterdichte tas die afval en geurtjes keurig binnenhoudt tot aan het inzamelpunt, heb ik uiteindelijk toch maar niet meegenomen.
Duurzaam kan altijd nog. Heb ik nu geen tijd voor. Dat vindt Trump tenslotte ook.
Over Willeke Stadtman
De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950), echtgenote en moeder van drie kinderen schrijft haar belevenissen in een column op De Digitale Stad Nieuwegein. Willeke heeft drie kleinzoons en een kleindochter, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter).
Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen.
Meer columns van Willeke Stadtman leest u hier: http://www.pen.nl/artikel/category/nieuws-wijknieuws/column-willeke-stadtman
