Eind 2015 werd hij geïnstalleerd, de nieuwe supersonische hoog rendement ketel compleet met een op afstand via het internet te bedienen thermostaat. Volgens Feenstra van Feenstra altijd warm mochten we in onze handen knijpen met zo’n ketel. En dat pientere rode kastje zorgde dat de pomp van de vloerverwarming alleen draaide als de ketel brandde. Lekker zuinig!

Dat knijpen kwam er van. Daar worden je handen namelijk warm van. Wij bellen. De hoofdmonteur was er een van het type altijd vrolijk. Eén blik volstond. ‘Ik weet niet wie van ons die ketel aangelegd heb, maar die leidingen leggen niet goed. Veel te smal ook.’ Evengoed werd het daarna nog steeds niet warm. Plus dat het internet steeds uitviel. Volgens KPN lag het niet aan hen. De hoofdmonteur zag het meteen. ‘Kijk, u zit op een verkeerd kanaal. En dan krijg je dat.’ We boften enorm dat hij als enige monteur wél verstand had van ICT.

Begin november werd het echt koud. Monteur 1 schroefde de temperatuur van de ketel op. ‘Zo, nu gaat ie branden als een zonnetje.’ De hoofdmonteur zei dat het geen zin had om de keteltemperatuur te verhogen. ‘Dat heb het effect van een raceauto in de file.’ Hij sleutelde aan de thermostaat. ‘Die staat namelijk volledig verkeerd afgesteld.’ Het kwam nu pico bello in orde. Hij voelde de warmte bij wijze van spreken al opkomen.

Monteur 3 (die van het opschroeven van de temperatuur) ontdekte dat er iets mis was met de pomp van de vloerverwarming. Iets met een klep. Monteur 4 kwam de klep repareren.

Het was zondag 20 november. Het was 16 graden en de kleinkinderen stonden te kleumen bij hun schoen met de chocoladeletter. Ik bellen.

‘U heeft geloof ik last van een tikkende ketel,’ zei de mevrouw van Feenstra van Feenstra altijd warm. ‘Ik heb helemaal geen last van een tikkende ketel. Het wordt hier niet warm.’ ‘Ik ga in het dossier kijken.’

Stilte.

‘Dat is nou vervelend, ik snap dat u er geen boodschap aan heeft, maar ik kan niet in het systeem. Ik overleg even met een collega.’

Wachten.

‘Daar ben ik weer. Ik stuur vanmiddag een monteur langs.’

De telefoon.

‘Ja, met mij nog even. Er komt vandaag geen monteur. De hoofdmonteur gaat het probleem samen met iemand van ATAG oplossen. Dat kan even duren. Volgens hem kunt u in de tussentijd het beste de stekker uit het rode kastje trekken.’

De man van ATAG zag eruit alsof hij ergens in de zomer van 1991 voor het laatst had gelachen. Na twee uur klooien was het karwei geklaard. Ketel oké, rode kastje oké, vloerverwarming oké. Drie dagen later hebben we vertwijfeld de stekker uit het rode kastje getrokken.

Ons was het lachen inmiddels ook vergaan.