De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein. Nu ook haar andere boek ‘Op voet van oorlog.’
Willeke: ‘Het zou de hele dag droog blijven volgens Peter Kuipers Munneke. Dus ik had het kunnen weten. Het leek me een goed plan: even lekker erop uit met de twee kindjes. Kleinzoon van 3,5 (rustig, ondernemend, wisselend looptempo) en kleindochter van 13 maanden (pittig, ondernemend, grote kruipsnelheid).’
‘Ik had mijn zinnen gezet op een bezoekje aan het speelplein van een naburige basisschool. Niet dat het daar veel soeps is: een zee van stoeptegels, waarop het hard vallen is, betonblokken met afgesleten primaire kleuren, een scheefgezakte bak met zand, een kaal klimrek en een glijbaan die altijd vies en nat is.’ Klik hier om de column ‘Bui’ te lezen.
