De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster ‘to be.’ Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft twee kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg.In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Nu heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein: ‘Appels & Peren.’
Willeke: ‘Twaalf jaar geleden kocht ik bij de plaatselijke fietsenmaker een degelijke Gazelle, die na al die tijd nog steeds jeugdig oogt voor zijn leeftijd. Dat zegt trouwens meer over mij dan over de fiets. Zo vaak heb ik er niet op gereden. Het begon ermee, dat ik achterop ontzettend tuttige fietstassen kreeg, omdat mijn moeder dat zo handig vond voor de boodschappen, als ze zomers op ons huis paste. En sinds vorig jaar heb ik ook een krat vóór op de fiets. Niet voor de boodschappen, maar voor de hond. Dat leek me ook ontzettend handig. Maar dat is het niet.’ Klik hier om de column ‘Fiets’ te lezen.
