De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster ‘to be.’ Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Nu heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein: ‘Appels & Peren.’

Willeke: ‘Soms word ik heel moe van de krant. Van alle negatieve berichten. Dat ik bijvoorbeeld nooit meer met de Fyra naar Brussel kan, dat ik straks ruim een kilometer moet lopen om mijn brief te kunnen posten, dat ik wel lid ben van de ANWB, maar dat er in de toekomst geen praatpalen meer zijn, dat ik nooit meer naar het Tropenmuseum in Amsterdam kan, omdat het gesloten wordt en dat ik op aandringen van de ‘Taskforce zout’ jarenlang zoutarm heb gegeten, terwijl uit nader onderzoek blijkt dat dat volstrekt zinloos is.’ Klik hier om de column ‘Ezels’ te lezen.