Vandaag heb ik de kandidatenlijst van de Verenigde Senioren Partij laten controleren in ons Stadshuis. Die controle liep goed met een extra puntje naast die foutjes die we zelf al geconstateerd hebben. Het was spannend. Het was ook een beetje weemoedig. Want na al die keren dat ik lijsten in mocht leveren, en dat was voor landelijke, en gemeenteraadsverkiezingen, is dit de laatste keer.
Voor buitenstaanders is het vaak niet te begrijpen wat de politicus drijft. De redenen zijn ook divers. Tussen het verlangen naar pluche tot het bezig zijn voor de stad of het land, zijn er veel variaties. Wat mij persoonlijk aantrekt is de hoeveelheid comédie humaine in wisselwerking met de invloed van de tijd.
Zo zijn daar mijn vrienden van de PvdA die alom actief waren om een perfecte verzorgingsstaat op te richten. In het begin was dat vooral voor minderheden en zwakkeren. Naast die groep, die hardnekkig groeide, ontstond er een al even snel groeiende verzorgingsindustrie.
Het PvdA gebeuren ging natuurlijk onderuit toen de groei van de economie het begaf. Daar worden namelijk de centjes opgehoest. Dat gebrek aan groei en het verlangen naar het pluche en de daaruit voortkomende verbinding tussen PvdA en VVD leidde eensgezind naar een operatie Participatiemaatschappij. Het motto was ik geef wat aan jou wanneer jij mij ook wat geeft. Zo kregen we hele dure straaljagers en minder hypotheekrente aftrek. Zo werd zorg duurder en de noodzaak om zo veel mogelijk zelf te doen groter. Jammer was dat de partijen onvoldoende aandacht gaven aan hun marketing. Op het pluche heeft men vaak het idee dat iets bedenken klaar is na het beëindigen van het denken en het begin van het plan. Dat er ook nog implementatie, uitvoering, communicatie vol van informatie en uitleg over langere perioden nodig is, ontgaat de politiek vaak.
Het begrip bij de burger ontbreekt volledig zonder goede informatie en slaat snel om wanneer men ontdekt dat er valse voorwendselen gebruikt worden om iets door te drukken. Niets is erger dan politiek jargon. En wanneer de plannen dan een achteruitgang voor de inwoners van ons landje betekent, zijn de rapen gaar. Als excuus voor de politiek moet ik aangeven dat zij en al hun voorgangers de regels zo ingewikkeld gemaakt hebben dat ze het zelf ook niet meer kunnen snappen. Maar we hebben wel op ze gestemd. Ja een beetje eigen schuld en een tamelijk dikke bult.
Het aardige van de politiek is dat lokaal de PvdA nu om zich heen schreeuwt, met liefs zeven stellingen, dat zij zullen zorgen dat in Nieuwegein alles goed komt. Ik maak even de vertaalslag zodat u het begrijpen kunt.
Zo roept men “Zorg dichtbij in de wijk.” Dat betekent o.a. dat u er zelf voor mag zorgen. Dan is er: “Wie zorg nodig heeft krijgt goede zorg.” Daar staat bij dat er wordt gekeken naar wat iedereen zelf kan en dat heet zorg op maat!
“Wie in een verzorgingshuis woont kan daar blijven.” Nu, dat blijkt toch iets anders te zijn dan u misschien dacht. “Niemand wordt op straat gezet. U krijgt voortaan de zorg gewoon thuis.” Ja, u heeft gelijk er wordt een tussenstap vergeten voor wie nu in een verzorgingshuis woont.
“Vrijwillige zorg blijft vrijwillig.” Over prietpraat gesproken. En zo gaat het nog even door. De VVD aan de andere kant doet het wat commerciëler.
Wethouder Gadella langzaam bekomen van de schrik over de omvang en het gewicht van zijn functie, vertelt met vreugde over alle goed economische ontwikkelingen in Nieuwegein. En er zijn inderdaad een paar zaken goed gegaan. Niet omdat de gemeente daar nu veel mee te maken heeft, maar omdat de markt en hard werk van ondernemers gezamenlijk af en toe tot goede resultaten leiden. Zo is Nieuwegein inderdaad goed bezig met kantoortransformaties naar woningen. Zo hebben we inderdaad met hulp van de provincie en economische zaken SKF, uw weet wel van de kogellagers, in Nieuwgein binnengehouden. Beter nog ze gaan een Wereldwijd onderzoekcentrum neerzetten, Chapeau. En zo was er nog meer te melden.
Dat ondertussen het Klooster praktisch nog steeds leeg is en Nieuwegein meer leegstand in kantoren heeft dan elders in Utrecht, blijft een gesloten boek. En ook gaan aan onze gemeente ontslagen en faillissementen niet voorbij. Toch leuk gebracht door de heer Gadella. Hij volgt zijn grote roerganger die eindelijk een optimistische toon zet. Niks mis mee. Maar nu de andere problemen nog. Ik zou zeggen begin eens met een inventarisatie!
