Chocolademelk en bier

En zo was het gisteren weer hoog tijd voor een stevige gemeenteraadsvergadering. Dit keer met een interessante agenda. We startten met de wijkvisie Jutphaas / Wijkersloot. Ruim anderhalf jaar hebben wethouder en staf samen met bewoners, wijknetwerk en woningcorporaties gediscussierd over de toekomstige inrichting van deze wijk. Dit is neergelegd in een zgn. Wijkvisie. Daarover is in een commissievergadering nog stevig ingesproken en het laatste woord was nu aan de gemeenteraad. Het is een illusie dat er dan een stuk ligt waar iedereen uitsluitend over applaudissert. De tientallen inspraakreacties gaven goed aan hoe lastig het is een richting te kiezen waar iedereen zich goed bij voelt. De een wil z.s.m. betaald parkeren om de overlast aan te pakken, de andere is hier helemaal tegen want er is parkeerruimte genoeg. De een wil absoluut geen extra woningen, want zonde van het groen, de ander wil seniorenwoningen want daar is een tekort aan. Uiteindelijk mag je daar in de politiek chocola van maken. Nu houd ik wel van chocola (vooral bittere) dus dat komt goed uit. Voor sommigen was de chocola echter kennelijk te hard, want die wilden het proces nog een tijdje aanhouden. Wij vinden (en daarin voelen we ons gesteund door o.a. de woningbouwcorporaties) dat er nu moeten worden doorgepakt. De wijk heeft recht op een toekomst en die komt er niet als we blijven praten. Het volgende gerecht was de ontwikkeling van de Bossewaard, het uiterwaardengebied aan de Lek. Daarvoor hadden we vanuit het bewonerscomité uitstekende suggesties gekregen die voor een groot deel ook terug kwamen in het voorstel van het college. Wij wilden daar toch een aanscherping op. Zeker als later het provinciebestuur en de minister gaan besluiten, willen wij klip en klaar hebben dat het gebied alleen voor extensieve recreatie mag worden ingezet. In gewoon Nederlands: wandelen, fietsen prima, maar geen tenten en toestanden. Een theehuis prima (evt. met chocolademelk), maar geen café met een (verwarmd) buitenterras. Dat hebben we dus maar opgeschreven en gelukkig was iedereen dat met ons eens.Die mooie eensgezindheid vonden we niet met de voorstellen voor een langdurigheidstoeslag. Mensen die langer dan 3 jaar op een minimum leven zijn echt op het tandvlees aanbeland en hebben dan recht op een klein extra. Daarvoor was nu een voorstel gedaan. Prima voorstel, alleen wat we niet zo geweldig vonden dat kleine bijverdiensten in die 3 jaar direct weer werden afgetrokken van die toeslag. Het is ontzettend belangrijk dat mensen, evt. via kleine baantjes, betrokken blijven bij het arbeidsproces. Daarom laten we ook delen van die bijverdiensten vrij in de bijstand. Maar na 3 jaar minimum komt dan toch de afrekening bij de langdurigheidstoeslag. Dat wilden we toch echt beter door die gedeeltelijk vrij te laten. Ons voorstel werd gelukkig ook gesteund door partijen als GroenLinks en de SP zodat dit werd aangenomen. Goed nieuws voor de minima in Nieuwegein. Kunnen die ook eens lekkere chocolade kopen.Ten slotte besloten we tot oprichting van een Centrum voor Jeugd en Gezin: een laagdrempelige voorziening voor mensen met vragen en problemen in de opvoeding. Het was toen te laat geworden voor chocolademelk, dus dat werd toch maar een koel biertje.