We leven in een lijf vol met chemische processen. Steeds meer wordt duidelijk dat vrijwel elke reactie gestuurd wordt door een stof in ons lichaam. Ik vind dat een boeiende materie, maar tegelijkertijd moet ik bekennen dat het gevoelsmatig tegenstaat. Een leven lang heb ik gedacht dat verstand en gevoel eerlijke en pure zaken waren waarop ik kon terugvallen. Dan is het ontnuchterend te leren dat een chemisch proces aan de basis van mijn handelen staat.Het ontneemt veel van de romantiek en sfeer die hoort bij spannende momenten. Achteraf gezien kan ik natuurlijk niet zeggen dat ik alleen maar erg verbaasd ben. De kracht en werking van drugs was me al bekend. Toch voelt het wel anders nu ik weet dat mijn gevoel van affectie en betrokkenheid gestuurd wordt door de aanwezigheid van een chemische stof. Het is logisch dat vanuit die wetenschap het mogelijk wordt om allerlei processen in een menselijk lichaam te sturen en te intensiveren.In feite doen we dat allemaal al op min of meer dagelijkse basis. Koffie, alcohol en tabak spelen een rol vanwege hun werkzame stoffen die invloed hebben op de processen in je lichaam. Medicijnen in welke vorm dan ook dragen daaraan hun steentje bij. De rol van simpele ingrediënten in die processen zijn enorm groot. Suiker is zo’n stof die vrijwel altijd een centrale rol speelt. Grote inspanningen zorgen voor grote verbrandingen in je lijf en dat vul je daarna weer aan met zogenaamde snelle suikers. Het verklaart de opkomst van sportdrankjes en de soms waarneembare gedragsveranderingen in mensen die te weinig suiker in hun lijf hebben na een grote inspanning.Adrenaline is een andere stof die dagelijks een rol speelt in ons gedrag. De mate waarin wij ons opwinden over iets, in positieve of negatieve zin, heeft direct zijn weerslag op ons gedrag. Adrenaline zorgt voor het verhogen van je pijngrens, een toename van roekeloos gedrag en is daarmee een wapen tegen angst. Emotie en verliefdheid zorgen voor een enorme drukte in de chemische keuken.Vanuit deze invalshoek bekeken worden kunst en cultuur, in ieder geval de beleving daarvan, aangestuurd door chemische veranderingen en processen in je lichaam. Ik moet toegeven dat het me een andere kijk oplevert op de waardering van kunst en cultuur. Soms is de wetenschap niet echt een opbeurende bijdrage voor het gevoelsleven. Als ik de wetenschappers moet geloven, zijn zelfs de reacties van kleine baby’s grotendeels chemisch bepaald.De wetensschap ontwikkelt steeds meer instrumenten om processen in het menselijk lichaam te beïnvloeden. Daardoor wordt het mogelijk een lichaam meer en beter te laten presteren dan daarvoor. In de sport heet dat doping en is het al jarenlang inzet van een bittere strijd. Sport moet puur en eerlijk zijn en een sporter mag niet bevoordeeld worden door een of andere chemische stof. Het lijkt een verloren en misschien ook wel zinloze strijd.Het is de fase van ontkenning die vooraf gaat aan de acceptatie. Acceptatie van de macht van de chemie. Voor mij als kunstenaar rest waarschijnlijk ook niets anders dan het gebruik van middelen die, gemengd met olieverf, leiden tot een intensere en grotere waardering en beleving van mijn werk.Die middelen zijn in de handel, dus de bezoekers van mijn exposities zijn gewaarschuwd.Afrodite