Ja en toen kwamen de cijfers. Er moet nog veel meer bezuinigd worden en er is recessie. U begrijpt het al, de angst giert ons door de keel. Niet vanwege die recessie. Dat is een statistisch gegeven op basis van meer dan drie maanden geen groei. Wanneer dat er is, zijn alle media gerechtigd om paniek te zaaien. Hetgeen men prompt doet, ook al loopt het in ons land nog steeds een stuk beter dan een paar jaar terug. Het geschreeuw om de terugkeer van groei is overweldigend. Het lijkt dat de wereld vergaat om dat we anno 2012 niet kunnen leven met bijvoorbeeld het niveau van 2007.

De angst die er bij mij is, betreft die deskundigen die al hun hobby’s nu nog breder uit mogen venten als even zoveel oplossingen voor onze problemen. En omdat het CPB de cijfers gepubliceerd heeft, ondanks de planken die zij vroeger al misgeslagen hebben, mogen ook politici als “oplossingen aandragers” meezingen. Hoogleraren met de politiek samen geven een nog gevarieerder beeld van de deskundigheid die we bezitten. Het aardige is dat bijna iedereen weet wat er eerder fout gegaan is en hoe dat komt. Maar wat doen we er aan?

Het begrotingstekort van drie procent maximum met daarbij het streven naar verdere verlaging van dat tekort, waarvoor onze eerste minister deze vrijdag in Brussel heeft getekend, de recessie en hoe ga je daar nu mee om, de professorale overtuigingen, de politieke hobby’s die ongegeneerd als oplossingen aangedragen worden, het Catshuis overleg waarover iedereen al een mening heeft voordat er ook maar een woord gezegd is door de bewindslieden, het is een opgewonden ronddraaiende carrousel die mij doet denken aan het gerèn van mieren wanneer een dreigende hand boven hun nest komt.

Het meest opvallend zijn de oplossingen die pas over vele jaren hun effect zullen opleveren, als het in de praktijk straks al werkt. Zo weet GroenLinks zeker dat we moeten reken rijden en investeren in openbaar vervoer. Er zijn hoogleraren die nu aan de hypotheekaftrek willen tornen en BTW verhogen is een slecht plan enz. Om overheidsinkomsten te verhogen is gemorrel aan de hypotheekaftrek verkeerd, zeker wanneer het “snel” iets moet opleveren. Immers er zijn ook een groot aantal inkomsten verbonden aan de hoge prijzen van huizen in Nederland al was het maar BTW, WOZ, inkomsten belasting voor die normaliter goed verdienende aannemers en ga maar door. BTW verhogen schijnt impopulair te zijn maar het levert wel onmiddellijk miljarden op en kost slechts een handtekening van de minister en een discussie in de Kamers. Daarbij wordt in de markt het effect gedempt door pricepoint logica en de concurrentie tussen onze winkelketens. Ook is het makkelijk terug te draaien, alhoewel dat kwartje van Kok……

Aardig is ook het overleg van onze regeringspartijen waar voorafgaande aan de eerste ontmoeting, onze witbol meteen claimt dat hij alles bespreekbaar is maar dat er voor zijn partij ook iets in moet zitten. Hoezo oplossingen? Leuk voor politieke commentatoren. Nog aardiger is de anderen het natuurlijk ook denken. Ze schijnen drie weken te hebben. Ik ben benieuwd of ze met een paar praktische snel resultaat opleverende voorstellen komen en heb daar wel zorgen over.

De problematiek is zo complex dat het nauwelijks voorspelbaar is, wat de opbrengsten van allerlei maatregelen kunnen zijn. Het onbegrijpelijke voor de gewone burger is dat we opeens enorme risico’s moeten nemen voor een snelle oplossing van een probleem dat we eigenlijk niet kunnen oplossen vanwege de onbekendheid van het terrein dat voor ons ligt. Want die gewone burger, en dat zijn wij, die stopt met geld uitgeven; maakt de spaarpot groter als dat kan; denkt er niet aan om enig risico te nemen en stelt belangrijke aankopen, zoals bijvoorbeeld een eigen huis, voorlopig nog een jaar of misschien langer uit. En verder dag aardbeitjes voor twee euro per pond, dag dure kleding, dag verre vakanties, dure wijn, hele goeie tournedos, dat wekelijkse ritje naar oma, enz., enz. U denkt dat geldt niet voor mij, maar u zult zien wat er gebeurt wanneer dertig procent van de bevolking dit wel doet.
Want u weet onze politiek, overheden en managers hebben groei nodig om te overleven. Zonder groei moeten ze in eigenvlees snijden. Om dat te vermijden snijden ze in dat van ons.

Bereid u zich maar voor. Beter wordt het niet, wel ingewikkelder. Want aan dat laatste weten een categorie mensen te verdienen. Daar zijn het deskundigen voor, nietwaar. Die bevolken trouwens ook het CPB.