Ik ben geen fan van carnaval. Het idee om drie dagen uit mijn dak te gaan, gevoed door een grote hoeveelheid alcohol, is aan mij niet besteed. Carnaval is massaal, in mijn ogen oubollig en bovendien kan ik niet op commando uitbundig en lollig zijn. Toch is het een stuk van onze cultuur en heeft het voor heel veel mensen wel degelijk een betekenis.Tot voor kort was carnaval ook het feest van de spontaniteit en de leuke ingeving, een moment waarop je alles en iedereen te kijk mocht zetten. Carnavalsoptochten hadden een verrassingselement. Je wist nooit wat je er zou kunnen zien en wie er op de korrel zou worden genomen. In dat opzicht is carnaval geen carnaval meer. De politiek en de strategische afwegingen hebben hun intrede gedaan en dat gaat ten koste van de creativiteit, de spontaniteit en culturele verworvenheden.Carnaval wordt onderdeel van het alom aanwezige integratieproces. Omdat sommige mensen wellicht de achtergronden en bedoeling van carnaval niet begrijpen, moeten we bij het beleven ervan rekening houden met gevoeligheden. Organisatoren en overheden zijn zich gaan bemoeien met wat thuishoort bij individuele mensen; het recht om carnaval te vieren op de manier zoals zij zich dat hebben voorgenomen.Het is niet de enige recente bijstelling van een onderdeel van onze cultuur. Kennelijk noodgedwongen is de overheid deze week gestart met een campagne om ons alert te maken op mogelijk terrorisme in Nederland. Als we ergens een verdachte, onbeheerde tas of koffer zien staan, moeten we de politie waarschuwen. Echte zorgen hoeven we ons niet te maken, want dagelijks zijn er al 200.000 mensen actief bezig met de bestrijding van het terrorisme in ons land.Die mededeling is bedoeld als geruststelling, maar heeft op mij een averechtse uitwerking. Als er dagelijks zoveel mensen daarmee bezig zijn, wat ontgaat mij dan allemaal? Gelukkig blijven er ook nog typische cultuurelementen fier overeind staan. De Olympische ploeg keerde per trein terug naar Nederland en werd luisterrijk onthaald in Zwolle. De kijkcijfers bereikten nieuwe records tijdens de Spelen en het gezonde chauvinisme vierde hoogtij. Het Oranjegevoel was duidelijk zichtbaar en de trein reed zelfs op tijd.Met de partijprogramma’s voor de raadsverkiezingen in de hand vraag ik me af waarom we zoveel moeten sleutelen aan onszelf. Wat is er mis met het culturele erfgoed dat we hebben opgebouwd? Moeten we cultuurveranderingen niet gewoon overlaten aan de tand des tijds? Actief ingrijpen, bijstellen en repareren maakt mensen onzeker. Het geeft ze het gevoel dat er iets fundamenteel mis is met de samenleving.Onheil en gevaar zijn van alle tijden, moord en ruzie zijn onder de mensen sinds Kaïn en Abel. Sprinkhanenplagen en pest laten zich vergelijken met de vogelgriep en zelfs terrorisme is niet gisteren uitgevonden. Door de tijden heen hebben dat soort zaken het culturele erfgoed nauwelijks aangetast. Zelfs de Katholieke Kerk heeft berust in de verkleedpartijen en feesten die bij carnaval horen.In elke cultuur staat centraal hoe betrekkelijk dit leven is. Ongeacht wat ervoor was of erna komt, dit leven is het leven dat we bewust kunnen delen met anderen. Wat mij betreft moet je daarvan durven genieten, je moet het beleven. Op Aswoensdag landen we allemaal weer met twee voeten op aarde.Uit as ben je ontstaan, tot as zul je wederkeren.Afrodite