Vandaag even genieten van het mooie weer. Maar dan krijgen we zaterdagavond de wedstrijd tegen Costa Rica. Je zou zeggen: die moeten “we” kunnen hebben maar de bal is rond en er zijn gekkere dingen gebeurt in Brazilië. Die reclame maker voor Prodent bijvoorbeeld, ik poets mijn tanden elke avond en daarom kan ik mijn tanden in de tegenstander zetten moest Suarez hebben gedacht. Helaas kan het verkeren.

Dat brengt mij gelijk op de gedachten van de hele transities. Wat een rare sprong denkt u nu vast ? Ja, dat klopt maar ik heb het gevoel dat de raad denkt dat ze alles onder controle hebben en dat er niets fout kan gaan. Althans dat gevoel heb ik maar misschien zit ik er naast.

Er wordt steevast van uit gegaan dat de maatschappij een maatschappij is waarin we oog hebben voor onze medemens. Maar is dat ook werkelijk waar ? Als ik hoor dat men er vanuit gaat dat ik mijn buurman onder de douche gaan zetten of van het toilet af gaan halen dan hebben ze het flink fout. Niet dat ik het misschien gewoon zou doen maar de meest belangrijke vraag moet zijn: Wil mijn buurman dit eigenlijk wel ?

Als je als mens hulpbehoevend wordt ben je meestal niet meer in staat om voor je eigen lijf en leden te zorgen. Diep triest voor iemand natuurlijk maar we hebben ook nog zo iets als een stuk eigenwaarde en menselijkheid over ons heen zitten. Ik vraag het u: wat zou u liever hebben, een buurman of buurvrouw die je komt helpen met alle gestuntel wat erbij komt of een goed opgeleide professionele verpleegkundige ?

Ik zou het wel weten hoor. Ik zie het al helemaal voor me: de buurman heeft zich even ontdaan van de dagelijkse ongemakken maar kan verder even niets. Dus dan maar de buren bellen. Maar die zijn allebei even druk en melden vriendelijk dat het even iets later wordt voordat de buurman van zijn kleine kamertje wordt afgehaald. de gevraagde buurman komt er s’avonds achter dat er iemand op hem zit te wachten! Treurig maar ik vrees dat dit de werkelijkheid gaat worden.

Dus een oproep aan onze politici: zorg ervoor dat dit in Nieuwegein niet gaat voorkomen!!! En volgens mij moet dit mogelijk zijn door de centjes voor de WMO, jeugdzorg zo zorgvuldig mogelijk in te zetten. En misschien moet men even terug kijken naar de eerste invoering van de WMO. U weet wel toen Carla Curvers, God hebben haar ziel, nog de verantwoordelijke wethouder was. Die wist te bewerkstelligen dat er geen korting werd toepast op de overgang. Zonder voorbehoud werd in de eerste jaren gezorgd dat niemand zonder kwam te zitten en later keek men naar de centjes.

Zeer tevreden gebruikers van de thuishulp toen, natuurlijk waren er toen ook opstartproblemen maar dat kon niet anders want het was echt de eerste keer dat zo iets gedaan moest worden. Dus gaan wij de keuze maken tussen een beetje goed doen of het direct goed aan te pakken ?

Mijn idee zou zijn om het direct goed aan te pakken en niet te kijken naar anderen maat je eigen weg bepalen. Daar bedoel ik mee: Doe het anders en laat geen mogelijkheid onbenut om je doel te bereiken.

Ik ben er een voorstander van om de salarissen van onze wijkverpleegkundigen eens flink op te schroeven en al die achterlijke bureaucratie achterwege te laten. Deze mensen zijn prima in staat om hun werk zelf in te delen en een ieder te helpen die hun hulp nodig heeft. Ga er maar ens aan staan: beginnen in de vroege ochtend met het wassen en aankleden van onze hulpbehoevenden en niet te vergeten de dagelijkse gang naar het kleine kamertje in goede banen te leiden en zo de hele dag door tot aan de tijden dat men weer naar bed toe moet. Nu kunnen ze maar een zeer beperkt aantal mensen helpen omdat de stopwatch en het papierwerk in de weg zitten maar wat zou het voor die mensen een berg schelen als we dit soort fratsen eens achterwege zouden laten en die mensen VERTROUWEN voor het geen wat zij doen.

Ik neem in ieder geval mijn Pet hier vooraf en dat zou een ieder moeten doen! Dan wordt dit zware beroep misschien weer sexy. Dus salarissen omhoog en bureaucratie weg!

Met hartelijke groet
Jan met de Pet