Een scoutinggroep uit Utrecht heeft een schip dat ze al lang in bezit hebben door midden gezaagd en meer dan een meter ingekort. Binnenvaartschip de Nieuw Hoorn was oorspronkelijk 41 meter lang. De Scoutinggroep JPCoen Zeeverkenners heeft nu een hap uit hun eigen schip genomen op de Museumwerf in Vreeswijk en de twee delen vervolgens weer aan elkaar gelast. De reden? Nu is de boot 39.9 meter lang en mag hij ook door vrijwilligers worden bestuurd.

Sjors Heikoop zit in het bestuur van de vereniging: “Met die 41 meter zouden alleen opgeleide schippers de Nieuw Hoorn nog mogen besturen. De opleiding voor dat vaarbewijs duurt zo’n vier jaar. Daar kunnen we niet op wachten, we hebben geregeld schippers nodig en zo kunnen ook de vrijwilligers ermee het water op. Daarvoor moest de boot minder dan 40 meter lang zijn.”

Meer schippers nodig
Die regeling bestaat al heel wat jaren, maar er was een overgangsregeling ingesteld voor de schippers van het Wachtschip, zoals het door de scouting wordt genoemd. Sjors: “We hebben drie schippers die volgens de juiste papieren nog mogen varen nu, maar dat wordt agenda-technisch steeds lastiger. We gaan zo’n 10 tot 15 keer per jaar varen met het schip en de schippers worden ook steeds ouder. De jongere vrijwilligers willen de boot ook heel graag besturen.”

Sjors is zelf één van de eersten straks die achter het roer komt te staan. “Nu het schip is ingekort, hoef ik alleen vijf theorie-examens te doen en één praktijkexamen en dan mag ik er eindelijk ook mee varen, ik sta er al op te wachten.”

Geschiedenis van de Nieuw Hoorn
Het schip werd in 1902 gebouwd als zeilklipper, met een lente van 26.6 meter. In 1940 werd de boot met 5 meter verlengd en in 1962 nog eens met 10 meter. Daardoor kon het schip later tot 300 ton lading vervoeren. In de loop der jaren kreeg het veel verschillende eigenaren en namen, waaronder Maria Antonetta, Geesje, Onderneming of Spes Salutis.

Het schip de Nieuwe Hoorn

In 1987 kocht de Scouting het schip over om het voor de sloop te redden, op voorwaarde dat het geen lading meer mocht vervoeren. De vereniging kocht het schip en noemde het Nieuw Hoorn.

Bijna klaar
Nu ligt de Nieuw Hoorn al bijna vier weken in de museumwerf in Vreeswijk, bij Nieuwegein. Dick van Dam is hier de werfbaas. “Nee, het is geen dagelijkse kost om zo’n groot schip in te korten. Maar we krijgen wel vaker aanvragen. In deze maanden kunnen we dat goed doen, dan is het minder druk met andere boten en is het makkelijker om te lassen en te slijpen en zo. We zijn al een heel eind, maar er moet nog wel wat worden gelast en geschilderd.”

Op de website van de museumwerf kan je precies zien hoe er te werk is gegaan. Stap voor stap wordt uitgelegd hoe er een stuk is uitgehaald en hoe de boot vervolgens weer aan elkaar is gelast. Dick van Dam: “We controleren uiteindelijk zelf of alles goed zit. Zolang ik werk, heb ik nog nooit een schip gehad dat gebroken is. Het is een kwestie van goed doorlassen, een stukkie ervaring.”

Een verbouwing van maar liefst 50.000 euro
Of het niet goedkoper was geweest om een nieuw schip te kopen voor de vereniging? “Nee”, zegt Sjors Heikoop. “Je moet vooral een goedgekeurd schip hebben en deze heeft nogal een historie, dat vinden we ook belangrijk. Daarnaast is het natuurlijk al echt ons schip, alle faciliteiten zitten erin. Het is omgebouwd tot varend clubhuis, met een keuken, wc’s, bankjes. Dat zouden we anders helemaal opnieuw moeten doen en dan zou het dus nog meer kosten.”

Het geld hebben ze bijna bij elkaar. Ze wisten al langer dat de overgangsregeling voor de schippers een keer zou stoppen en hebben dus al tien jaar lang gespaard voor de verbouwing van het schip. “Nog steeds zijn we wel wat aan het verzamelen, we hebben een sponsoractie, dus als je een stuk staal uit het weggesneden stuk wilt hebben, dan kan dat. En we schrijven fondsen en bedrijven aan om de laatste centen bij elkaar te krijgen. Alle beetjes helpen, want anders zijn straks ook onze reserves op.”

Gauw weer het water op
Het zal nog ongeveer zo’n drie weken duren voordat er echt mee gevaren kan worden. De laatste kieren moeten worden gedicht en de kinderen van de scouting gaan flink meehelpen om het schip te verven. Sjors Heikoop: “Als het schip te water gaat, dan varen we hem terug naar Utrecht. Binnen moeten we alles dan weer passend maken, met een nieuwe vloer en nieuwe kasten, want er is natuurlijk een stukje weg. In het voorjaar willen we weer de Lek op. Dan gaan onze zeilbootjes op het dek en varen we naar Tull in ’t Waal om met de kinderen te gaan zeilen.”

Met dank aan onze samenwerkingspartner RTV Utrecht