De laatste column in 2004 van de rubriek “ de fractie aan het woord”. Een standaard gelegenheid om terug te blikken of vooruit te zien. Dat gebeurt echter al op zoveel plaatsen, zodat ik mij voorgenomen had iets te schrijven over de betrekkelijkheid van het stoppen met kerstboomverbrandingen uit milieuoverwegingen in relatie tot de massale hoeveelheid zware metalen en andere rotzooi die met oud & nieuw de lucht in geschoten wordt.
Ik moet echter eerlijk bekennen dat de lust om daarover te schrijven mij ontgaan is bij het aanschouwen en lezen van de verschrikkelijke gevolgen van de aardbeving en vloedgolf in Azië. Van grote afstand en niet direct betrokken maakt het al een enorme indruk op een mens. Wie de moeite neemt zich iets meer te verdiepen in de concrete betekenis voor willekeurige individuen aldaar, wordt bijkans de adem afgesneden. Tegelijkertijd bekruipt mij een gevoel van machteloosheid. Machteloosheid om dit te voorkomen, machteloosheid om dit te herstellen en de machteloosheid om hulp te bieden. Natuurlijk is er giro 555, maar daarmee wordt mijn gevoel van machteloosheid niet weggenomen.
Ik sta deze dagen meer stil bij deze geweldige ramp en de gevolgen daarvan, dan bij Binnenstadsplannen, betaald parkeren, drempels, vandalisme, veilige schoolroutes, kinderopvang, pop op het fort, kerstboomverbranding en vuurwerk. Allemaal belangrijke onderwerpen die aandacht verdienen. Alleen zo ontzettend betrekkelijk in vergelijking met de ramp in Azië.
Ik wens u allen een beter 2005 toe.
Johan van Everdingen
20 december 2004
