Berichten uit de samenleving

Het werken als wethouder went weer snel. Je agenda wordt met allerlei besprekingen gevuld en ook de stapel te lezen stukken neemt snel toe.Als je niet oppast is het werken als bestuurder van onze stad niet meer dan "papierverwerkende industrie" en kom je het gemeentehuis niet uit. Je wordt geleefd door je agenda, door documenten, besprekingen en de eeuwige bakken koffie.En juist dat willen we anders. De stad in en met inwoners uit onze stad aan de slag. Het is dus verfrissend om te spreken met ondernemers, die wat willen in onze stad. Gesprekken over activiteiten en plannen, natuurlijk ook over de moeilijkheden die zij daarbij tegenkomen. En dat zijn nogal eens "gemeentelijke" moeilijkheden.Sinds vorige week starten wij de collegevergadering niet met het bespreken van de voorstellen die de wethouders en de burgemeester op tafel brengen, maar met het behandelen van berichten die via medewerkers, onszelf of de politie worden ingebracht. De onrust in een straat, waar mensen denken te kunnen samenleven zonder met anderen rekening te houden. Of de melding, dat over een voetspad wel erg veel gebrommerd en gefietst wordt, zodat de melder zich afvraagt of het bord "voetpad" er soms ten onrechte is geplaatst. Frequente burenoverlast, de eeuwig vervuilde straat en meer van dat soort ergernissen die zich in een stad voordoen. Voorvallen waar u en ik mee te maken krijgen.Met de districtsmanagers (de ogen en oren van de wijkwethouders), de directeuren van de gemeentelijke diensten zoals Stadsbeheer, de politie en de voorlichter aan tafel om te bezien welke acties snel worden opgepakt om de ergernis binnen de perken terug te brengen.Een soort overleg dat mij goed bevalt, gericht op actie, gericht op het verbeteren van buurten en het gaat over mensen. De acties brengen je met medeinwoners in contact. Het papierwerk laat ik dan met vreugde even rusten.Gisteravond had ik voor het eerst een commissievergadering. Een verrassingsavond voor Herman Troost, die in zijn weblog opriep om open kaart te spelen over de Binnenstad. Hij werd op zijn wenken bediend, want dat hebben de medewerkers die aan onze Binnenstad werken en ikzelf nou juist afgelopen weken voorbereid: De luiken open, de dilemma’s ook voor de raadsleden herkenbaar maken en vertellen wat we doen om de vele moeilijkheden die zich nu eenmaal voordoen bij een groot project te lijf te gaan. Herman werd er stil van, zelfs zijn weblog ging op wit.