Gisteravond Nico en Natasja op bezoek met een mooie banketletter. Waar had ik die nou aan verdiend? Nou, ze waren deze week op visite geweest bij Manuel Sewgobind van GroenLinks. En die had ze verteld dat ik het een beetje moeilijk had. Zo’n grote fractie, maar niks in te brengen. Beetje amendementjes koken enzo. Ik vond het wel lief, die bezorgdheid van mijn altijd positieve en goedgemutste collega. Zo kennen we elkaar weer in de Raad: scherp in het debat, maar na afloop samen een glas op de afloop.En de zorg van Manuel is echt niet nodig. Met onze twee prima wethouders in een hardwerkend college kan onze fractie veel van zijn ideeën realiseren. En waar het nodig is, sturen we zeker bij. Het extra geld voor de schuldhulp en aanpak van parkeerellende zijn een initiatief van onze fractie. We werken nu hard aan een concreet plan voor een poppodium en komend jaar starten we met de verbetering van de kinderboerderij en de boel eromheen."Maar wordt dat nou allemaal voorgekookt?". Ze waren goed geïnstrueerd, hoorde ik wel. Ja, uiteraard bereiden we het wel voor. Daar is niks raars of geheimzinnigs aan. Eten kook je toch ook voor? Beter een goed voorbereid initiatief, dan een paar rauwe happen met koude kritiek. Het valt ook niet mee voor Manuel: vorige periode met een linkse partij in een rechts college, en nu met een bonte stoet partijen in een oppositie die het maar niet lukt gezamenlijk op te trekken en met onontkoombaar goede initiatieven te komen. "Misschien moeten jullie Manuel ook maar een letter brengen", suggereerde ik.Ineens zag ik tranen bij Natasja. In een soap zoomt nu de camera in en moeten we tot morgen wachten. Maar politiek is geen soap. Ik informeerde voorzichtig wat er aan de hand was "Wij hadden net afgesproken dat we in 2010 gaan trouwen. Dan wonen we 10 jaar samen en het leek ons een mooi moment. We hadden zo gehoopt dat het nieuwe stadshuis dan klaar zou zijn met die mooie trouwtrap en zo." Ze hadden gehoord van een op het laatste moment ingediend bezwaarschift tegen de bouwvergunning. "Waarom doet iemand dat nou?" Tja, dat wist ik ook niet. Maar ik was het wel met haar eens. Ik wil niets liever dan dat we de grote zandbak nu gaan volbouwen met winkels, woningen en het stadshuis. Kennelijk zien sommige anderen liever dat het centrum troosteloos en ongezellig blijft. Ik snap dat een beetje: er moet tenslotte iets te mopperen blijven. Waar moet je je anders op profileren? Jammer blijft het wel. Het kost weer meer geld en tijd, en de bewoners en ondernemers van Nieuwegein zijn de dupe van dit soort flauwe spelletjes. Het werd toch nog een latertje, maar met een glas rode wijn erbij toch ook wel gezellig. En hoe het verder gaat met Nico en Natasja, gaan hun trouwplannen nog door en wat zoekt Nico op een vroege zondagmorgen in de Bossewaard? Dat in de volgende aflevering van Nico en Natasja.