Terwijl je aan komt lopen ruik je al van verre de lucht van verbrande materialen. De aanblik is ronduit onthutsend. Als een ineengeschrompeld herfstblad ziet het er uit, het tot gisteren nog zo frisse gebouw van bouwspeeltuin Bouwgein. Rookflarden blijven uit de resten opstijgen terwijl groepjes passanten buiten de hekken staan te praten. De laatste brandweermannen zijn hun materieel aan het opbergen en de eerste deskundigen op het gebied van brandschade zijn gearriveerd. Het is inmiddels vrijwel zeker dat de brand aangestoken is. Twee kinderen staan hand in hand te kijken en een mevrouw veegt de tranen uit haar ogen. Verslagenheid en ongeloof bij iedereen die van de brand hoort of de rokende resten ziet. Bouwgein was de belichaming van wat mensen gezamenlijk en als vrijwilligers tot stand kunnen brengen als ze ergens de schouders onder zetten. En een stukje wijk waar Batau-noord trots op was. Bijna iedereen uit de wijk had er wel een paar voetstappen liggen. Het is nog niet bekend hoe het nu verder gaat, eerst moeten de zakelijke aspecten van de brand afgewikkeld worden.