Ergens klopt er iets niet. Het nieuws staat niet op Pen.nl. Het nieuws is niet te vinden in Ons Nieuwegein. Het nieuws is nog te rauw en te vers om wereldkundig gemaakt te worden en toch zal ik het met jullie moeten delen. Ik vraag me achter dit toetsenbord af of ik de woorden zal kunnen vinden.Enkele uren na het schrijven van zijn laatste column is Afrodite overleden. Eigenlijk zomaar, zonder reden hoewel zijn gezondheid al enige jaren werd beheerst door een batterij aan pillen die zijn hart gaande wist te houden.Zijn hart. Technisch gezien een groot orgaan waar van alles aan mis was. Getroffen door trombosestolsels werkten alleen de zijkanten nog. De beperkingen die dat gaf wist hij goed te compenseren door zijn hoofd te gebruiken. Accepterend dat hij beperkt werd door zijn hart weerhield hem er niet van om volledig en tot het maximum te genieten van ieder moment die zich voordeed.Zijn hart. Emotioneel gezien het grootste orgaan dat hij bezat. Hij heeft mij zijn hart gegeven. Hij hield met heel zijn hart van zijn kinderen en kleinkinderen hoewel de tweede pas volgende week geboren zal worden. Als iemand de weg naar zijn hart wist te vinden, vond hij een plekje. Maar als je hem op zijn hart trapte, was je dat plekje kwijt. Hij kon zich met hart en ziel in iets storten, zich naar hartelust uitleven en zijn hart verliezen aan de goede zaak. Als hem iets op het hart lag, dan kreeg je dat hartgrondig te horen.Met onze columns was dat net zo. Hoewel we vaak samen een onderwerp zochten, was hij degene die zich achter het toetsenbord zette en in rake zinnen het hart van de zaak wist te bewoorden. Hij was verbaal heel sterk. Hij had een groot invoelingsvermogen en kon razend snel denken. Dat hem niet altijd in dank werd afgenomen, deerde hem niet. Commentaar wist hij naar waarde te schatten en hij gaf repliek waar hij dat nodig vond. Dat hij een groot publiek had (zelfs buiten Nieuwegein) streelde hem enigszins. Maar, net als met alles waar hij bezig was, gaf het hem meer voldoening om zijn zegje te doen dan om complimenten te incasseren. Hij had eigenlijk maar een klein hartje wat gauw gevuld was.Mijn aandeel in Afrodite was in feite maar heel klein. De puntjes op de i, het soms verzachten van harde woorden, de aai over de bol als het weer gelukt was. Mijn aandeel kan alleen maar bestaan als zijn aandeel er ook is. Onze harten waren versmolten en nu zijn hart is weggevallen, is mijn hart leeg. Ik zal niet zonder hem verder gaan als Afrodite.Ik hoop dat hij in jullie harten moge voortleven.Joanne zonder KeesAfrodite in ruste