JSV is niet de enige club die in het wit speelt. Op het wedstrijdsecretariaat op Sportpark Galecop liggen daarom zwarte reserveshirts klaar. De kleurkeuze voor deze noodvoorraad getuigt van een groot historisch besef anno nu. JSV speelde tijdens de eerste jaren van haar bestaan namelijk in het zwart.
“In het seizoen 1929/1930 wordt JSV kampioen en het team promoveert naar de tweede klasse UPVB. Bij die gelegenheid wordt het zwarte tenue vaarwel gezegd. Vanaf dan draagt JSV een wit shirt, een zwarte broek en zwart-wit gestreepte kousen”, zo lezen we in een eerder aangehaald artikel van de Historische Kring uit 1992.
We zijn bereid de schrijvers Daalhuizen en De Reuver te volgen in hun bewering, zij het dat de promotie volgens het Utrechts Nieuwsblad van die dagen al in 1929 werd afgedwongen. Een kampioenschap is daar echter niet voor nodig én zit er ook niet in. Het Utrechtse WDO blijft nummer twee JSV, ondanks een 5-1 nederlaag in Jutphaas op 10 maart, met ruim verschil voor.
Nummer drie DES eindigt in punten gelijk met JSV, maar een voor die tijd gebruikelijke beslissingswedstrijd vinden we niet terug. We sluiten niet uit dat de UPVB onze club pas in de zomer bij het indelen doorschuift van de derde naar de tweede klasse. JSV pikt daarin overigens makkelijk aan en besluit het kalenderjaar op de derde plaats in de tussenstand, achter NIO en Vreeswijk.
DOS op het JSV-terrein
Voor het tweede elftal van JSV verloopt 1929 minder voorspoedig. Het team speelt een ondergeschikte rol in de reserve vierde klasse van de UPVB. Deze bond organiseert naast competities ook jaarlijks de strijd om de UPVB-wimpel, die te vergelijken valt met de tegenwoordige bekertoernooien. De wimpel gaat in 1929 naar het Utrechtse Holland.
Het net zo Utrechtse DOS (anno 2007 gefuseerd met Holland en de Stichtse Boys) komt op zondag 29 mei bij JSV langs voor de zogeheten seriewedstrijden; een toernooi dat over meerdere weekenden is uitgesmeerd. Vòòr aanvang van hun ontmoeting met All Ready gaan de Domstedelingen op de foto met een bloemstuk, dat zij uit handen kregen van de burgemeester van Jutphaas vanwege het behaalde kampioenschap in de vierde klasse van de NVB.
De veertigjarige Nederlandse Voetbalbond neemt op 8 december 1929 een nog veel mooier geschenk in ontvangst. Koningin Wilhelmina luistert het jubileum op door de NVB het predikaat ‘Koninklijk’ toe te kennen. De bond noemt zichzelf sindsdien de KNVB.
Tweede van links, met de handen op de knieën, staat Herman van der Vlist
Minder vrolijke berichten komen van Wall Street in New York, waar op ‘zwarte donderdag’ 24 oktober 1929 de aandelenkoersen extreem kelderen. Deze beurskrach vormt het startsein voor een wereldwijde economische crisis, die zich de gehele dertiger jaren laat gevoelen.
Tijdens die dertiger jaren moet overigens ook de foto genomen zijn van het jeugdige JSV-elftal, dat u elders op deze pagina aantreft. Het plaatje is geschoten op het veld aan de IJsselsteinseweg en werd ons toegespeeld door Annemiek Pothoven-van der Vlist, de dochter van één van de vastgelegde spelers. Het betreft Herman van der Vlist, die in de volgende Anno’s een hoofdrol zal spelen.
Dankzij dochter Annemiek weten we nog nauwkeuriger waar JSV in 1929 voetbalt. Zij geeft ons uitleg met behulp van een ansichtkaart. Daarop staat een rij middenstandshuizen, die in 1922 is opgeleverd. In één van de tussenwoningen (op nummer 19) groeit Herman van der Vlist op. “Direct achter de rij woningen (rechts op de foto) lag het voetbalveld. Nu staan daar de loodsen van Brové Plastics, tussen de Herenstraat en Kruyderlaan. Mijn vader en zijn broers liepen vanuit de achtertuin via een plank over de sloot zó het voetbalveld op. Het verhaal van de koeienvlaaien heb ik vaak van hem moeten horen. Waar nu de Karwei staat, tegenover de wipwatermolen, stond de turfschuur van mijn grootvader.”
Ansicht uit 1958 met de blik op het zuiden gericht. Het water is niet de Hollandse IJssel, maar de Doorslag. JSV voetbalt in 1958 elders (langs het Amsterdam-Rijnkanaal)
De IJsselsteinseweg is in 1929 nog niet bestraat. En het lelijke bedrijfspand achter de huizenrij staat er ook nog niet. Dat is vijf jaar later neergezet voor rijststijfselfabrikant Holland. Tegenwoordig biedt het gebouw onderdak aan Car Center Pars. Piet Daalhuizen vult Annemiek Pothuizen desgevraagd voor ons aan. “De ingang (van het JSV-complex) lag direct achter van de sigarenzaak van Jan van Doorn. Vanaf rechts zie je eerst de kroeg “d’ Oranjeboom” en dan de sigarenzaak. Vervolgens het rijtje huizen waarin ook Van der Vlist woonde. Eigenlijk direct achter die hele rij huizen lag het terrein van JSV.”
“Er lagen twee voetbalvelden: De zuidelijkste werd bespeeld door JSV-1. Daaromheen was ook een hek. Op het noordelijker terrein speelde de jeugd en de reserve-elftallen. Daar liepen in de week gewoon de koeien van Oostveen te grazen. Dan dus zaterdag eerst stront scheppen voordat er kon worden gevoetbald.” “Aan de oostzijde van het terrein stond het kleedgebouw met in het midden een klein buffet waar koffie, thee, limonade, chocolade etc. werd verkocht. Da’s ongeveer op de plek van – op de ansichtkaart- het laatste loodsje achter het laatste huis vóór de stijfselfabriek.”
Het buffet zal begin 1929 weinig klanten hebben gehad. Een barre winter zorgt naast vele voetballoze weekenden voor een Elfstedentocht op 12 februari. Het ijs is zelfs dik genoeg om per auto tussen Enkhuizen en Urk de Zuiderzee over te steken. Voor een goede versnapering kan de Jutphanees anno 1929 ook bij Flip van Leeuwen (de opa van Pierre Veldhuizen) en C. Kooijmans terecht. Hun werk wordt in april bekroond tijdens een internationale bakkerswedstrijd. Kooijmans moet het hebben van zijn heerlijke beschuit.
Burgemeester Hamers deelt in 1929 niet alleen bloemen uit aan DOS, hij bemiddelt eind februari ook tussen de gebroeders Van Bentum en hun stakende werknemers. Zij hervatten de arbeid op de constructiewerkplaats na een loonsverhoging van twee cent per uur en doorbetaling op feestdagen. Het extra inkomen kan in de knip worden gehouden omdat wethouder Kool geen kermis in Jutphaas toestaat.
