Afgelopen zaterdag 13 februari werden de Nieuwegein Awards 2015 uitgereikt. De uitreiking was dit keer in het zwembad, in Merwestein. Door mijn jongste destijds standaard aangeduid als Wermelstein. Je merkte het niet, maar feitelijk zaten we met 800 man bovenop het bad voor recreatief zwemmen. Voor de gelegenheid stonden er witte tuinstoelen opgesteld in drie vakken. Wie een gouden polsbandje had, mocht in het middenvak.
Daar klonk een stem achteruit de zaal met de kracht van 1 op de schaal van Richter: ‘Showtime in five minutes.’ Vraag me niet waarom dat in het Engels moet. De stem hoopte ook dat we flink zouden twitteren zodat ‘we’ een trending topic zouden worden. Een fors-compact uitgevallen dame vond de stoelen te krap. Ze had minstens anderhalve stoel nodig om lekker te kunnen zitten.
De gastvrouw nodigde alle genomineerden uit: even later stond een fiks deel van de lokale bevolking op het podium. Volgens mijn buurman waren het er negentachtig. Ik kon ook wel even opschrijven dat ik naast de leukste man uit de zaal zat. Ik zal niet zeggen wie het was, maar hij is bekend van het NBC.
Jesse Fokkenrood kreeg de trofee voor Sporttalent van het jaar uitgereikt door een tandarts die – zo bleek uit het vraaggesprekje – ‘de sport een beetje probeert op te pakken.’ Het Repair Café won de award in de categorie Duurzaamheid. De man van de Rabobank was ‘zelf ook heel druk in de weer met zonnepanelen.’ Er volgde een muzikaal intermezzo: Wouter Kolff (oud-wethouder van Nieuwegein) begeleidde – op keyboard – Lucas van Roekel (winnaar in The Voice Kids) met een nummer van Phil Collins.
Hannie Sipman werd Vrijwilliger van het jaar. Ze was blij, maar bleef normaal gesproken ‘liever op de achtergrond.’ Lifestyle won het beeldje voor het Evenement van het jaar. De gastvrouw stond niet toe dat een van de enthousiaste winnaars zelf de microfoon wilde vasthouden. Later mocht de burgemeester dat wel en dat ging hem niet echt handig af. Hij had ook nog twee papieren te managen.
Wat zitten jonge meiden toch jaloersmakend strak in hun vel: artistiek waren de ritmische gymnasten zonder meer het hoogtepunt van de avond. Jesse Puts werd Sportman van het jaar. Hij kan heel hard zwemmen. Hij gaat ‘de prijs op de kast zetten naast zijn andere prijzen’. De Kledingbank ging ervandoor met de prijs voor Vrijwilligersorganisatie van het jaar. Zij weten nu ook hoe moeilijk een doorstart is. Altijd spannend is de verkiezing van de Politicus van het jaar. De NBC man mompelde iets overstaanbaars toen bekend werd dat het Ton de Mol van de VSP was.
De pauze was een flinke logistieke uitdaging voor Wermelstein. Zie maar eens 800 mensen in ruim een kwartier te voorzien van een drankje. Om nog maar niet te spreken van het tempo waarmee je dan een glas wijn soldaat moet maken: er mocht geen glas mee in de zaal.
Ondernemer van het jaar werd Christ van Loon. Je kunt als jury natuurlijk niet aan de gang blijven als iemand voor de derde keer op rij genomineerd is.
Het duo Assman/Bunnik werd Sportploeg van het jaar in de discipline Jiu Jitsu. Bij de afterparty bleek dat ze ook goed kunnen dansen. Ook met elkaar.
De danseressen van studio Kagie voerden met een gulle glimlach op het gezicht een verwoede strijd met twee in zwarte capes gehulde gemaskerde mannen. Rob Geurts – die er qua kapsel uitzag alsof hij zo uit zijn bobslee was gestapt – reikte Charella Westra de prijs uit voor Sportvrouw van het jaar.
De voorzitter van het organisatiecomité verraste Marcel de Jong (Kenpo Karate) met een oeuvreprijs. Liefst 164 prijzen wist hij in zijn loopbaan te vergaren. Los van de twee eerdere Nieuwgein awards.
Rita Vermeulen werd Nieuwegeiner van het jaar. Zij kreeg de award uit handen van burgemeester Backhuijs.
Tijdens het optreden van Jared Grant – volgens de gastvrouw konden we Michael Jackson en nog iemand wiens naam ze even niet meer wist, vergeten – klonk er veel lawaai op uit de belendende zaal. Het wás ook een lange zit. En dan die stoelen.
Sonny’s inc. luisterde de afterparty op. Wat een band! Al met al was het een mooie avond. Volgend jaar ga ik weer. Al was het maar om mijn ‘baas’ wél te zien winnen.
