Dit wordt een hele rommelige column. Dat komt: ik weet het niet meer. Ik zit er finaal doorheen. Ik heb de afgelopen jaren angstvallig bijgehouden hoeveel mensen in Nederland aan welke ziekte lijden. We zijn met zeventien miljoen en een kwart daarvan is jonger dan twintig en in doorsnee gezond. Van de overige twaalf miljoen leiden er 5,3 miljoen aan een of meerdere chronische ziektes, hebben 1 op de 3 een te hoge bloeddruk, en lijden 800.000 mensen aan een stemmingsstoornis.

Om het overzichtelijk te houden noem ik wat highlights, maar in werkelijkheid krioelt het van ziektes die hordes mensen in hun greep houden. Neem bekkenbodeminstabiliteit, sportblessures, glutenovergevoeligheid of behandelresistente acné. En de totaalsom van al die ziektes telt makkelijk op tot ver boven het aantal mensen dat in Nederland woont. En mijn vrienden zijn allemaal gezond, dus dan moet ik minimaal goed zijn voor een ziekte die nog niet ontdekt is.

Dan ga je op je eten letten. Want ik weet ook wel dat mijn genengarnituur een gegeven is. Decennialang volgde ik de ‘bijbel’ van het Voedingscentrum, de schijf van vijf: met brood, melk, en vlees.

Maar nu weet ik wel beter, door alle publicaties. Ik moet nauwelijks brood eten. Van brood krijg je een energiedip. Van melk ga je voortijdig dood en kaas moet ik mijden, veel te zout.

Deze week werd bekend dat ik hopeloos verloren ben als ik bewerkt rood vlees eet. Worst! Als ik geen worst eet, heb ik 95 % kans om niet aan darmkanker te overlijden en als ik het wel doe, dan heb ik 94 % kans om te sneven aan darmkanker.

Recent heeft Albert Heijn de Allerhande met recepten van dieetgoeroe Rens Kroes (zus van Doutzen) uit de schappen genomen omdat het tegenwoordig verboden is te claimen dat iets gezond is, terwijl dat niet bewezen is. Dus dat powerfood (quinoa, chia zaden en goji bessen) kan ook zo de kiebelton in. Om vervolgens in de krant te lezen dat de meeste wetenschappelijke onderzoeken op het gebied van voeding niet deugen.

Goed. Dat was nog niet alles.

Schreven de fractievoorzitters deze week een open brief aan de kiezer. We moeten onze toon matigen in het asieldebat. We mogen het verschrikkelijk oneens zijn met elkaar, maar dat mag nooit leiden tot bedreigingen (en al helemaal niet van politici). Het moet zoals zij het doen: elkaar een nul noemen, ‘doe eens normaal man’ roepen of de Kamer uitmaken voor een nepparlement.

Absoluut ‘hoogtepunt’ was de ondertekening van de brief door G. Wilders. Eerst ergens bewust een lucifer bij houden, het vuurtje nog een beetje oppoken en dan roepen dat het nu wel heel erg in de fik staat.

Ik ben de weg kwijt.