Ooit schreef ik een column over Nieuwegein.‘U kent het vast wel. Zo’n meewarige blik. Het kan je echt overal treffen. Ik heb het een keer gehad in de sauna. Dat je daar zo onopvallend mogelijk bloot zit te zijn en dat een volslagen onbekende ineens aan je vraagt – “zeg en waar woon jíj?” En dat je dan moet zeggen dat je in Nieuwegein woont. En dat je dan in een dubbel gênante situatie verzeild bent geraakt: je bent bloot, je woont in Nieuwegein en de ander is ook bloot en die vindt het heel sneu dat jij in Nieuwegein woont en dat ongemak ga je dan samen op een heel ingewikkelde manier proberen te ontkennen door gebroederlijk nog wat water op de hete kolen te gieten omdat de droge lucht wel behoorlijk in de neus prikt.
Het werd er niet beter op toen Nieuwegein ternauwernood ontsnapte aan de titel Lelijkste stad van Nederland. Nieuwegein moest de ‘eer’ nipt aan Almere laten en deed dat graag. Maar het laat toch diepe sporen na. In de hele gemeenschap.’ Maar dat is nu allemaal voorbij: van 18 tot 22 april staat Nieuwegein centraal in het EO programma ‘Geloof en een Hoop Liefde’, NPO 2, 18.10 uur.
Geloof mij maar: dat gaat een enorm positieve boost geven aan ons imago. De kijkers krijgen foto’s te zien van de mooiste plekjes in de stad (die zijn er zeker!) en presentator Bert duikt in een afvalbak met Theo die samen met zijn vrouw leeft van weggegooid eten. Verder schijnen er in Nieuwegein twee dames op leeftijd te zijn die elke ochtend een frisse duik nemen in het Merwedekanaal. Presentator Henk was ’s middags nog steeds niet op temperatuur toen hij bij mij aanbelde. Als hij het geweten had, had hij het nooit gedaan. Het was 4 graden, dat water.
Ik zit ook in het programma, vanwege mijn boek ‘Op voet van oorlog’. Ik ga natuurlijk niets verklappen, maar ik moet het even hebben over het hek. Na het interview bij mij thuis trokken we naar het oorlogsmonument in Jutphaas voor een ontmoeting met twee leden van het comité 4 en 5 mei. En toen bleek het hek dicht. En dat zou open zijn. Maar dat was het niet.
Volgens André van de EO had ene John van de begraafplaats Noorderveld de sleutel. Bellen. Geen gehoor. Bellen met de redactie. Het hek zou open moeten zijn. Volgde het gemorrel en gesjor aan het hek. Van drie EO mannen. Gewicht ertegen, duwen. Nee hoor, potdicht.
‘Dat ging vorig jaar ook zo tijdens de herdenkingsplechtigheid op 4 mei,’ zei Henny van het comité. ‘Het hek moet gewoon open zijn,’ zei André nog eens. ‘Geen sprake van,’ de geluidsman liep demonstratief naar het hek, trok aan het slot, duwde en daar zwaaide de deur open. Ik denk dat dit shot er wel uitgeknipt wordt. Lijkt me ook beter voor Nieuwegein.
