Vorige week schreven we al over de gele kabouters, het verhaal van Nieuwegeiner Sjef Geraerts over de gele driehoekjes die je overal op straat ziet. Een mysterie dat opgelost diende te worden stond in de e-mail. Als redactie waren wij welwillend om het verhaal te plaatsen. Al gauw werd het mysterie opgelost want al na enkele uren liet Jos Bruinsma in een reactie weten: ‘Pijlen staan niet alleen in Nieuwegein. Aanwijzing voor brandweer naar brandput. Ze zijn goed zichtbaar vanuit brandweerauto.’ Dit hebben we niet gestaafd maar klinkt wel aannemelijk. Zo is het lekker veilig wonen in Nieuwegein, maar dat kan ook met een ip-bewakingscamera.

Vandaag kregen we weer een e-mailtje van Sjef: ‘Vorige week stond er een artikel op pen.nl over gele pijlen op straat. Die gele pijlen zouden wijzen naar de verblijfplaats van gele kabouters. De redactie vroeg zich af of dit wel een serieus verhaal was en is benieuwd naar het vervolg.’

‘Ik ben snel naar zo’n gele pijl gelopen en na het zingen van “ Wat ruist daar door het struikgewas” kwam de gele kabouter te voorschijn met de groet: Namaste’ (Hoi, koffie of thee). “Dag gele kabouter, hoe nu verder?”

‘In jouw eerste stukje zaten alle grote thema’s, zoals de stijging van het zeeniveau en de daling van het rentepeil, de maanlanding en de zonsverduistering, de drie van Breda en de tweeling van de Kameleon, Metoo en U2.’

‘Ga nu schrijven over de kleine vreugden en het klein menselijk en dierlijk leed in de buurt bijv. Je weggelopen goudvis, klopgeesten, ofwel de aanleg van de nieuwe badkamer van je buren, of in je droom een grote prijs winnen en je bent je loterijpapiertje kwijt.’

‘De kabouter werd geleidelijk helemaal geel van opwinding. Geel is de kleur van het spirituele. ‘Stuur bij iedere gele pijl, die je op straat tegen komt een positieve gedachte naar iets of iemand en de sfeer in Nieuwegein zal significant verbeteren.’

‘Ik wens jullie een positieve digitale en analoge komkommertijd. Daarmee besloot de gele kabouter zijn verhaal en hij voegde de daad bij het woord. Luid en duidelijk riep hij: De groeten aan de redactie. Goed bezig!’ Het laatste dat ik van hem zag, was het puntje van zijn kaboutermuts’ aldus Sjef.

Als redactie hebben wij nu onze belofte ingelost want we hebben beloofd het vervolg te plaatsen. Maar Sjef, komkommertijd? Dat kennen wij niet. We hebben het nog nooit zo druk gehad hier op de redactie. Komkommertijd is meer iets voor die papieren kranten want die blaadjes moeten wel op de mat vallen voor de adverteerders, als ze überhaupt nog worden bezorgd. Hiermee sluiten we het verhaal over de ‘gele kabouters’ af. Het gaat je goed Sjef, blijf ons volgen.