De laatste dag van 2006 is het moment bij uitstek om terug te kijken op het jaar dat we vanavond zullen uitluiden en dat ik zeker niet snel zal vergeten.
2006 begon terwijl de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in volle gang was. Voor Stadspartij PGN was het een goede campagne die volledig ‘op inhoud’ werd gevoerd en die een respons kreeg die beter leek dan die van voorgaande verkiezingen. De Wet Maatschappelijke Ondersteuning was in aantocht en vroeg om aandacht omdat veel zorgtaken naar de gemeente zouden worden gedelegeerd en dus lokaal goed moesten worden geregeld. Waar de deskundigheid van Stadspartij PGN op dit beleidsterrein door vriend en vijand is erkend, konden wij er stevig tegenaan. Al voor de verkiezingen kwamen we met een eerste brochure die, ook voor de leek, veel duidelijk maakte over de toekomst onder de nieuwe wet.
Terwijl de campagne liep besloot het vorige College van B&W in haar wijsheid dat het hoog tijd was om het westelijke deel van het stadscentrum met de grond gelijk te maken. Er was immers met spoed extra parkeerruimte nodig voor het winkelend publiek en daar wilde men graag goede, ruime en betaalbare huizen voor offeren; huizen zoals ze tegenwoordig door de kosten van de bouw niet meer te realiseren zijn. Het leek een presentje dat ons werd toegeworpen en we hebben het vanzelfsprekend in de campagne meegenomen. Ook op dit thema was de respons goed, niet vreemd natuurlijk omdat het cynisme van de Nieuwegeinse burger over de binnenstadsplannen onverminderd groot is. En dat is logisch: er zijn al vele tientallen miljoenen uitgegeven aan plannenmakerij, het gemeentehuis moest in 2001 onmiddellijk worden gesloopt om de snelle bouw van een warenhuis mogelijk te maken en nu weer de voortvarende sloop van een hele woonwijk voor een parkeerterrein en voor de rest is er weinig tastbaars geproduceerd. En ik weet niet of u intussen al eens heeft gewinkeld in het nieuwe warenhuis of heeft geparkeerd op dat parkeerterrein dat zo dringend nodig was? U raadt het al: het warenhuis laat op zich wachten en dat parkeerterrein is er nog steeds niet. Centrumwest ligt er nu zo leeg en troosteloos bij dat je bijna zou overwegen om te komen met een burgerinitiatief voor de aanleg van een evenementenplein. Maar ja, dat hebben we al op de plaats van het oude gemeentehuis . . .
Na een prima campagne kwam een rampzalige verkiezingsuitslag. Stadspartij PGN verdween uit de Nieuwegeinse raad. Je zou denken dat de kiezer het zo heeft gewild maar ik blijf daarover zo mijn twijfels houden, ook weer op basis van de reacties die ik sedertdien kreeg. De analyses zijn gemaakt en de verklaringen zijn gegeven maar de frustratie blijft. Lokaal gezien kunnen we er alle begrip voor hebben dat een deel van onze achterban nu koos voor de SP, iets dat in onze kring bij landelijke verkiezingen al veel langer werd gedaan. Maar de werkelijke afstraffing lijkt te zijn veroorzaakt door de landelijke politiek die de gemeenteraadsverkiezingen als opmaat naar de landelijke verkiezingen heeft ‘gebruikt’ voor het uitvechten van de onderlinge strijd tussen de kopstukken Balkenende, Bos en Marijnissen. Zij beheersten de media en daarmee gingen de lokale verkiezingen ineens helemaal niet meer over lokale thema’s. En dat is slecht voor de lokale democratie. Het hoort zo te zijn dat je op basis van het programma wordt gekozen en op basis van je inzet en resultaten wordt afgerekend. En dat is, naar mijn stellige overtuiging, nu niet gebeurd. Dat doet pijn. Het betekent zo veel als dat het niet geeft wat je doet, hoeveel fouten je ook maakt; als je maar hoort bij de club van het meest populaire product van de landelijke mannetjesmakerij dan mag je terugkomen om weer vier jaar verder te gaan. Ik leef nog steeds met de overtuiging dat wij, als Stadspartij PGN, keihard hebben gewerkt en veel hebben bereikt voor het algemeen belang van Nieuwegein, misschien zelfs meer dan andere, grotere fracties die er nu nog gewoon zitten.
Ook na het vertrek uit de gemeenteraad zijn we actief gebleven. Met groeiende verbazing volgden we de commissie- en raadsvergaderingen. Numeriek had de Nieuwegeinse kiezer een flinke ruk naar links gemaakt maar, bij de behandeling van het collegeprogramma en de voorjaarsnota, bleef het stil uit links hoek. GroenLinks was duidelijk nog bezig de wonden te likken van de vorige college-deelname, de PvdA was, na een periode van ferme oppositie, nu wel erg lief naar het college waarin het zelf zitting heeft genomen en de SP was vooral stil, erg stil. Terwijl die twee debatten nu juist het moment waren om de piketpaaltjes te plaatsen bij het beleid waarop het college in de komende jaren zou worden aangesproken. Op weg naar de algemene beschouwingen en de begrotingsbehandeling voor 2007 hadden hier spijkers met koppen geslagen moeten worden. Maar het bleef stil, ook uit de hoek van de kleine partijen in de raad, met de ChristenUnie als opmerkelijke positieve uitzondering.
Bij de behandeling van de WMO in de raadscommissie SOC hebben we onze inzichten gedeeld met het college en de raadsfracties. We kwamen met de uitgebreide brochure over de Wet Maatschappelijke Ontwikkeling. Daarmee zijn we onze belofte van voor de verkiezingen nagekomen en daar zijn we trots op. Daarnaast kwamen we met een verbetervoorstel op de concept-verordening die door het college van B&W naar de raad was gestuurd. Op meer dan twintig punten klopte de verordening naar onze mening niet en kon hij worden verbeterd. En toen gebeurde er iets dat ik niet eerder heb meegemaakt. Van ambtelijke zijde kreeg de gemeenteraad, zonder dat het college hiervan op de hoogte was is mij verzekerd, een aangepast concept waarin meer dan de helft van onze punten was overgenomen. Ruim nadat de raad dit stuk had ontvangen en net op tijd voor de besluitvorming in de raad heeft het college het aangepaste voorstel alsnog vastgesteld en zo iets heel kroms weer recht gebreid. Voor ons was het helder: Ook op het gemeentehuis had men toegegeven dat het eerste concept van de verordening niet best was en veel beter kon. Terwijl de ene helft van onze voorstellen was overgenomen werd de andere helft door de ambtelijke medewerkers aan de politiek overgelaten voor het debat in de raad. En dat debat verliep, wat ons betreft, teleurstellend. Te veel fracties bleken, naar onze mening, de materie toch nog onvoldoende te beheersen om een goede afweging te kunnen maken en wij hadden hen daar klaarblijkelijk onvoldoende in kunnen steunen. Jammer!
Toen het op de besluitvorming aankwam bleken de stemmen te staken over het amendement. Dat betekende dat het voorstel op de agenda van de volgende raadsvergadering zou worden geplaatst voor een hernieuwde stemming. Zo zijn de regels en zo werd besloten toen de hamer van de burgemeester viel. Wie schetst onze verbazing toen we later hoorden dat bij de voortzetting van de raadsvergadering op de volgende avond, ondanks het reeds genomen besluit, de stemming opnieuw was gedaan. Dat kan dus echt niet en het is dus ook terecht dat verschillende partijen daar werk van hebben gemaakt. Dat GroenLinks daarin het verste gaat is, wat mij betreft, een compliment waard. De minister van Binnenlandse Zaken is weer eens herinnerd aan het bestaan van Nieuwegein en mag zich nu over de zaak buigen. Wordt vervolgd . . .
Met de behandeling van de WMO-verordening en de rommelige afwerking daarvan hadden wij het even gehad en hebben we wat afstand genomen om ook eens het gevoel te kunnen krijgen wat de burger meemaakt van het lokale bestuur. En ik kan u inmiddels verzekeren dat dat niet veel is! De regionale media lijken al lang niet meer te weten waar Nieuwegein ligt en de lokale pers beperkt zich in hoofdzaak tot het plaatsen van persberichten die vanuit het gemeentehuis worden afgescheiden. Het blijft jammer dat de afdeling Communicatie, behalve voor het samenstellen van een verkiezingskrant, nog steeds uitsluitend lijkt te werken voor het college van B&W. Wat de fracties in de raad doen als volksvertegenwoordiger komt daarmee niet over het voetlicht.
Ik zou de leden van de gemeenteraad willen toewensen dat zij in 2007 succes hebben bij het communiceren met de inwoners over hun inzichten en hun inbreng in de raad. Daarover zijn al vele jaren geleden, bij de introductie van de dualisering, plannen gemaakt die intussen klaarblijkelijk zijn aangeschoven bij al die andere voornemens die klaarliggen maar wachten op uitvoering. Als de raad op dit gebied blijft wachten op initiatieven van het college en niet zelf in actie komt zal er wel nooit meer iets van worden gehoord. En dat zou ik oprecht betreuren. Het is echt hoog tijd voor een eigen ‘gemeenteRAADspagina’ in de lokale papieren en digitale media.
Ik wens u allen een gezond en voorspoedig 2007
Chris Bouws