Vanmorgen las ik in mijn ochtendblad dat Ries van Dijk eind vorige week is overleden op 81-jarige leeftijd (geb. 13-08-1935). In de rouwadvertentie stond dat hij lid in de Orde van Oranje Nassau was, op de website van voetbalclub Vreeswijk werd hij clubicoon en erelid genoemd. In mijn herinnering zal hij voortleven als ‘Mister Vreeswijk’.

Altijd wanneer ik als journalist bij de blauw-witten op bezoek was, liep ik Ries van Dijk tegen het lijf. Gedurende een lange periode ook in gezelschap van zijn veel te vroeg overleden vrouw Ria die in de Vreeswijkse bestuurskamer een vertrouwd gezicht voor mij en de andere bezoekers was. Zijn zoon Marcel kwam destijds wekelijks bij me langs met het totoformulier in de periode dat ik eind jaren zestig en begin jaren zeventig in de Vreeswijkse wijk Zandveld woonde.

Zijn sportieve ambitie reikte verder dan ‘zijn cluppie’ want Ries werd een gerespecteerd scheidsrechter die de top van het amateurvoetbal haalde. Met gepaste trots kon hij vertellen hoe klassiekers als IJsselmeervogels-Spakenburg en DOVIO-GVVV aan hem werden toevertrouwd en hoe hij die beladen wedstrijden tot een goed einde wist te brengen. Samen met Dick Cornelisse en Joop van Raay behoorde Ries tot de top-arbiters die vanuit VSV Vreeswijk hun loopbaan begonnen.

De laatste keer dat ik hem ontmoette was in ‘Batenstein’ waar ik ook geregeld op bezoek ga bij voormalige DOS-vedette Ton van der Linden. Een stukje verderop was de kamer van Ries en bij dit laatste bezoek heb ik – veelal vergeefs – herinneringen op te halen aan zijn mooie arbitrale loopbaan en de voetbalprestaties van ‘zijn’ Vreeswijk. Hij keek me soms niet begrijpend aan maar kon wel glimlachen toen ik hem als erelid en top-scheidsrechter aansprak. Bij mijn vertrek drukte ik hem krachtig de hand om te bedanken voor zoveel mooie gezamenlijk voetbaljaren. VSV Vreeswijk maar ook heel Nieuwegein verliest in hem een sporticoon, met een mooie staat van dienst.

Hans van Echtelt

Ries van Dijk tussen een team van Vreeswijk geheel in het midden achterste rij.